Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

ΠΑΜΦΟΥΤΙΟΣ ΡΟΥΒΑΛΗΣ - Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΕΦΙΠΠΟΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΣ ΤΟΥ 1821



Ο «ΑΜΙΛΗΤΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ»

Κατά καιρούς, είτε από άγνοια, είτε από υστεροβουλία, εκστομίζονται κάποιες ιστορικές ανακρίβειες και αναλήθειες και δυστυχώς από επίσημα θεσμικά πρόσωπα, με αποτέλεσμα τέτοιου είδους ιστορικές αναλήθειες να μας δημιουργούν έντονο προβληματισμό, να διεγείρουν τα γνήσια και αγνά πατριωτικά μας αισθήματα, να προκαλούν την ευαίσθητη ιστορική μας συνείδηση και εν τέλει να μας οδηγούν ανησυχία και ανασφάλεια. 
Εμείς από την πλευρά μας τους λέμε: Κύριοι, μελετήστε την ιστορία, αφού προηγουμένως αφαιρέσετε τα γυαλιά των διαφόρων σκοπιμοτήτων που υπηρετείτε και ομολογείστε την ιστορική αλήθεια, ότι: Η Εκκλησία, όχι μόνον απλώς συμμετείχε σε όλους τους εθνικούς αγώνες της Πατρίδας μας, προσφέρουσα βοήθεια υλική και πνευματική, αλλά πρωτοστατούσε προσφέρουσα αίμα ηρωικό. 
Το αίμα των Κληρικών της, κάθε βαθμίδας, και των μοναχών της. 
Δεν περιορίστηκε και δεν αρκέστηκε ποτέ μόνο στα ευχολόγια, στις ευλογίες, στις υλικές παροχές, στις διπλωματικές μάχες, τα οποία όλα και χρήσιμα και καλά ήταν, αλλά προχωρούσε στην υπέρτατη προσφορά και θυσία, στην προσφορά του αίματος των ρασοφόρων της. Έχουν γραφεί αμέτρητες σελίδες για την μέγιστη αυτή προσφορά της Εκκλησίας και των Κληρικών της στους αγώνες και δεν νομίζουμε ότι χαράζοντες αυτές τις ταπεινές γραμμές προσφέρουμε κάτι περισσότερο. Απλά λαμβάνοντες αφορμή από το δημοσίευμα της Εφημερίδας «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ», Φεβρουάριος 2016, που αναφέρεται σε ήρωα Κληρικό της τοπικής μας Εκκλησίας με τίτλο: Ο «ΑΜΙΛΗΤΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ» ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ ΡΟΥΒΑΛΗΣ ΕΚ ΜΕΣΟΡΟΥΓΓΙΟΥ ΝΩΝΑΚΡΙΔΟΣ.
Παραθέτουμε αυτούσιο το δημοσίευμα:

Ο «ΑΜΙΛΗΤΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ» ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ ΡΟΥΒΑΛΗΣ ΕΚ ΜΕΣΟΡΟΥΓΓΙΟΥ ΝΩΝΑΚΡΙΔΟΣ

Ήταν το αφοβώτερο παλικάρι του Μωριά. Γέννημα κι’ αυτός της ηρωοτόκου επαρχίας Καλαβρύτων. Σήμερα θα του δίναμε τον τίτλο: Ο γενναίος έφιππος ρασοφόρος καταδρομέας του 1821. 
Παρευρέθη σε πάμπολλες νικηφόρες και μη μάχες του αγώνα, τόσο στην Πελοπόννησο όσο και στην Αττική, πολεμώντας με γενναιότητα και με αψηφισιά προς τον θάνατο. Με το Σταυρό, το σπαθί και τις κουμπούρες του είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος Τούρκων και Τουρκοαιγυπτίων, ιδίως κατά τα νυχτερινά του γιουρούσια, όπου είχε αξιοθαύμαστη δράση. Ποτέ του δεν μίλησε σε κανέναν, και, όταν τον ρωτούσαν, ούτε το όνομά του έλεγε, ούτε την πατρίδα του. Παρουσιαζόταν πάντοτε ξαφνικά, καβάλα στο κόκκινο άλογό του, μόλις άρχιζε η συμπλοκή, και, μόλις τελείωνε η μάχη έφευγε κρυφά, κι’ εξαφανιζόταν μέσα στους λόγγους, και, στις ρεματιές. 

Ο Γεώργιος Παπασημάκης για την Ορθοδοξία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου