Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΕΣ


ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ

1968: ΊΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΙΣ

«…Καθοδηγητικός μας φάρος ο αγών της Ενώσεως και πλαίσια εντός των όποιων κινούμεθα η Υπερκομματική πολιτική και το ενδιαφέρον προς όλους υμάς δια την επίλυσην των φοιτητικών προβλημάτων…».

Με αυτή τη διακήρυξη, μια ολιγάριθμη ομάδα φοιτητών σ΄ ένα από τα δωμάτια της εστίας Πατησίων αναλαμβάνουν να γίνουν πρωταγωνιστές σε καιρούς δύσκολους, με τη δημιουργία της «ΔΡΑΣΙΣ». Η χούντα που κυριαρχεί στην Αθήνα και επιχειρεί να ευνουχίσει το φοιτητικό κίνημα με την τακτική των διορισμένων συμβουλίων, των απειλών και των απελάσεων, η απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο που έδινε ρεαλιστικές ελπίδες για την πραγματοποίηση του προαιώνιου πόθου της Ένωσης είναι οι καταλυτικοί παράγοντες που οδήγησαν στη γένεση της «ΔΡΑΣΙΣ», της μεγαλύτερης και ιστορικότερης φοιτητικής ένωσης.

Άμεση ανάγκη ήταν η αποκατάσταση των δημοκρατικών αρχαιρεσιών για την εκλογή διοικητικών συμβουλίων της Ε.Φ.Ε.Κ.





1970-1972: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΗΓΜΑ ΣΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

Στις 11 Μαΐου 1972, η ΔΡΑΣΙΣ γίνεται επικεφαλής του αγώνα ενάντια στο χουντικό καθεστώς. Η χούντα αντιδρά και στις 13 Μαΐου 1972 απελαύνει έξι συναγωνιστές μας που βρίσκονταν στο κεντρικό κλιμάκιο της ΟΕΦΕΚ



1974: ΕΙΣΒΟΛΗ-ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ



Μπροστά στις δύσκολες στιγμές που περνά η πατρίδα μας, η ΔΡΑΣΙΣ δε θα παραμείνει αμέτοχη. Οι συναγωνιστές ζητούν άμεση επιστράτευση. Το αίτημα τους δεν κατέστει δυνατό να ικανοποιηθεί, έτσι αναζητούν τρόπο για κάθοδο στην Κύπρο. Στις 22 Ιουλίου 1974 αναχωρούν για το νησί με το επιβατικό πλοίο "Ρέθυμνος" και συγκροτούνται σε μια μονάδα με την επωνυμία "Ιερός Λόχος". Το πλοίο λαμβάνει τελικά διαταγή για να επιστρέψει στη Ρόδο.

Οι αγωνιστές της ΔΡΑΣΙΣ όμως, αποφασισμένοι να πολεμήσουν για την Κύπρο, φτάνουν στις 3 Αυγούστου στη Λεμεσό με το πλοίο "Ιάσων".

Σαράντα άτομα από την αποστολή άφησαν την τελευταία τους πνοή μαχόμενοι για την πατρίδα.





1975: ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΕΒΑΛΑN ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ –

ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ





Οι μαχητικές διαδηλώσεις έξω από την αγγλική πρεσβεία, διεξάγονται για δέκα συνεχόμενες μέρες, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μετακίνηση τουρκοκυπρίων από τις αγγλικές βάσεις στα κατεχόμενα από τους Άγγλους, αλλά και για το φόνο του ήρωα μαθητή Πανίκου Δημητρίου από τα αγγλικά τανκς.

Συγκρούσεις με τα ΜΑΤ και την ασφάλεια της πρεσβείας, τραυματισμοί, συλλήψεις, κρατήσεις στα υπόγεια της Γενικής Ασφάλειας δεν λυγίζουν τους συναγωνιστές.



1977: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ


Οι συναντήσεις Μακαρίου-Ντεκτάς και η αποδοχή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η επίσκεψη Βαλνταχαϊμ στη Κύπρο, η αποστολή Γλίφορντ, βρίσκουν την Ε.Κ.Φ.ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. όρθια στο μετερίζι του αγώνα, ενάντια στις νέες υποχωρήσεις.







1983: ΟΧΙ ΣΤΟ ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ

«Η Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. καταδικάζει με αποτροπιασμό την πραξικοπηματική ενέργεια των τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας για την ανακήρυξη ανεξάρτητου "κράτους"…».

Με συνεχείς ανακοινώσεις και συγκεντρώσεις έξω από την τουρκική πρεσβεία το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. βροντοφωνάζει ΟΧΙ ΣΤΟ ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ.


Η πορεία τελείωσε αλλά ο αγώνας συνεχίζεται…..

Κορύφωση των εκδηλώσεων καταδίκης του ψευδοκράτους, της συνεχιζόμενης κατοχής και κατάφορης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτέλεσε η μεγάλη αντικατοχική πορεία που ξεκίνησε από την Πάτρα στις 22/12/1983 και κατέληξε στην Αθήνα στις 27/12. Οι πεζοπόροι φοιτητές με συνθήματα: "Όχι στην συρρίκνωση του Ελληνισμού", "Έξω οι Τούρκοι από τη Κύπρο", "Ενότητα-Αγώνας-Λευτεριά", δήλωσαν στο τέλος της πορείας τους πως ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την τελική νίκη και δικαίωση.



Για τον εξοπλισμό της Κύπρου

Το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. προσφέρει το ποσό των 50.000 δραχμών, ως υλική συνεισφορά στο ταμείο του Υπουργείου Άμυνας, για τον εξοπλισμό της Κύπρου και τονίζει την αποφασιστικότητα του να αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις για λευτεριά, καταδικάζοντας την δολοφονία του εθνοφρουρού Τρύφωνα στη πράσινη γραμμή από τους τούρκους εισβολείς.


1984: ΤΟ ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. ΠΡΩΤΗ ΔΥΝΑΜΗ

Οι φοιτητικές εκλογές του 1984 έδωσαν την απάντηση στη λάσπη και στον πόλεμο που δέχτηκε η Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ., αναδεικνύοντας την πρώτη φοιτητική παράταξη στην Αθήνα. Οι φοιτητές συνειδητοποιώντας την καθαρότητα και την ορθότητα των θέσεων μας, εμπιστευθήκαν σε εμάς τις τύχες του φοιτητικού κινήματος, γεμίζοντας μας έτσι με περισσότερη δύναμη και ευθύνες .

Την ίδια χρονιά η Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του περιοδικού της .

1987: ΤΟ ΞΗΛΩΜΑ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΥ

Οι συναγωνιστές της Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ., στα πλαίσια των εκδηλώσεων καταδίκης του ψευδοκράτους, ξεκινούν απεργία πείνας έξω από την τουρκική πρεσβεία. Κατά την πέμπτη μέρα της απεργίας, επέτειος της ηρωικής θυσίας του Κυριάκου Μάτση, διοργανώνουμε εκδήλωση στη μνήμη του ήρωα, με πολλούς επίσημους καλεσμένους. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, το σύνολο των παρευρισκομένων πορεύεται προς την τουρκική πρεσβεία. Η προκλητική παρουσία Τούρκων στα παράθυρα της πρεσβείας, ηλεκτρίζει ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα και τρεις συναγωνιστές μας, αψηφώντας όλους τους κινδύνους, σκαρφαλώνουν στη σιδερένια πόρτα της πρεσβείας και αφαιρούν τον τουρκικό θυρεό. Ακολουθούν συμπλοκές με την αστυνομία, συλλήψεις και μεταφορά των κρατουμένων στην Ασφάλεια Αθηνών. Εκεί συνεχίζονται έντονες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας με αίτημα την άμεση απελευθέρωση των συναγωνιστών μας, όπως και έγινε το πρωί της επομένης μέρας.

1988: ΝΤΡΟΠΗ,ΝΤΡΟΠΗ ΓΙ΄ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ ΠΕΘΑΝΕΙ,

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝΕ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝΕ ΣΤΕΦΑΝΙ

Οι επισκέψεις Τούρκων επισήμων στην Αθήνα, ως προσκεκλημένων του τότε δημάρχου Μιλτιάδη Έβερτ, στα πλαίσια μιας πολιτικής εξευμενισμού της Τουρκίας, που είχε υιοθετήσει η ελλαδική κυβέρνηση, βρίσκουν καθημερινά τους ΔΡΑΣΙΤΕΣ στο δρόμο. Σε κάθε μέρος, το οποίο επισκέπτεται Τούρκος επίσημος, οι συναγωνιστές μας είναι εκεί, για να δώσουν τη δική τους απάντηση στις χειραψίες και τα χαμόγελα των πολιτικών. Εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, συγκρούσεις με την αστυνομία, τραυματισμοί, συλλήψεις είναι συχνό φαινόμενο στη ζωή των ΔΡΑΣΙΤΩΝ. Το κυπριακό επανέρχεται στο πολιτικό προσκήνιο της ελλαδικής δημόσιας ζωής και οι αθηναϊκές εφημερίδες αναφέρονται με πολυσέλιδα αφιερώματα στο εθνικό μας πρόβλημα.

Το γεγονός που σφραγίζει τη χρονιά αυτή, είναι η προκλητική επίσκεψη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης Νταλάν και του Τούρκου πρωθυπουργού Οζάλ, ο οποίος υπό τον ήχο του εθνικού ύμνου της Τουρκίας επιχείρησε να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Η οργή για το μέγεθος της προδοσίας δεν άφηνε άλλα περιθώρια. Μετά από πολλαπλές συγκρούσεις με τα μπλόκα των ΜΑΤ, τρείς συναγωνιστές μας κατάφεραν να σπάσουν τον κλοιό και ένας από αυτούς έφτασε μέχρι το στεφάνι του Οζάλ, το πήρε στα χέρια, το τσάκισε και το πέταξε μακριά. Στη συνέχεια, απαιτήσαμε και πετύχαμε να καταθέσουμε νέο

στεφάνι τιμής, στη μνήμη όλων των ηρώων του έθνους, που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της πατρίδας.


1989:Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ



Στις 30 Νοεμβρίου 1989, η σύζυγος του πρέσβη της Τουρκίας έδινε δεξίωση στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεττανία με σκοπό την προώθηση εξαγωγών στην Τουρκία. Την ίδια μέρα ήταν και η 67η επέτειος της νίκης των τούρκικων στρατευμάτων επί των Ελληνικών στην Μικρά Ασία. Έτσι οι συναγωνιστές μας, αντιδρώντας στον εμπαιγμό αυτό, συγκεντρώθηκαν έξω από το χώρο του ξενοδοχείου, εκφράζοντας τη διαμαρτυρία τους για τη συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο και τον πόθο τους για απελευθέρωση και δικαίωση του Ελληνισμού. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε πορεία μέχρι την τούρκικη πρεσβεία όπου και επιδόθηκε ψήφισμα.



1992: ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ

Σ΄ όσους αγωνίστηκαν για την Ελευθερία της Κύπρου μας και το μεγαλείο της Ελλάδας, αφιερώνουμε το θρίαμβο μας στις φοιτητικές εκλογές. Το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ βρίσκεται για δέκατη χρονιά στη κορυφή και δηλώνει την αμετακίνητη πίστη του στις αξίες του Ελληνισμού, δίνει την υπόσχεση πως θα συνεχίσει τον αντικατοχικό αγώνα, μέχρι την τελική δικαίωση. Έτσι η πολιτική της ελληνοτουρκικής φιλίας που τόσο έντονα υιοθετείται από την ελλαδική και κυπριακή κυβέρνηση, οι προσπάθειες για συνεργασία Αθηνών- Άγκυρας, θα βρουν το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ και πάλι όρθιο στις επάλξεις. Είναι αδύνατο ένα σύμφωνο φιλίας όσο συνεχίζεται η κατοχή στη Κύπρο, οι παραβιάσεις στο Αιγαίο, οι αξιώσεις της Τουρκίας στη Θράκη και η προκλητική συμπεριφορά της στο Μακεδονικό ζήτημα, όσο αφορά την ενέργεια των Σκοπίων.


Το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. χαιρετίζει το Πανμακεδονικό Συλλαλητήριο

Το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. συμμετέχει σε συλλαλητήρια και σε εκδηλώσεις για τη Μακεδονία. "Οι κάθε λογής επιτήδειοι διεκδικητές της Μακεδονίας μας, καθώς και οι υποστηρικτές αυτών πρέπει επιτέλους να πάρουν την απόφαση ότι στην προσπάθεια τους αυτή θα βρουν αντιμέτωπους χιλιάδες Μεγαλέξανδρους".



1994: ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ




Το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ εκφράζει την αγανάκτηση και τον αποτροπιασμό του, για την απόφαση απονομής του κλειδιού της πόλης της Λευκωσίας, από μερίδα των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, στη βασίλισσα της Αγγλίας, η οποία υπέγραψε τη θανατική καταδίκη των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, στέλνοντας τους στη καταπακτή της αγχόνης. Ζητούμε, τουλάχιστον, να απολογηθεί η βασίλισσα της Αγγλίας στον κυπριακό ελληνισμό, για τη βαρβαρότητα της αποικιοκρατικής διακυβέρνησης του νησιού μας και καλούμε όλους να αντιδράσουν για αποτροπή της απόφασης.

1995: ΔΑΣΟΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ

Στα πλαίσια της ευαισθητοποίησης του κοινού γύρω από την κυπριακή τραγωδία, φτιάχνουμε στην Πεντέλη το "Δάσος Αγνοουμένων".

Απεργία πείνας

Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς πραγματοποιούμε τετραήμερη απεργία πείνας για καταδίκη του ψευδοκράτους, έξω από την τουρκική πρεσβεία και απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του εθνοφρουρού Γιώργου Καροτσάκη, ο οποίος συνελήφθηκε παράνομα από τους Τούρκους κατακτητές. Ζητούμε για άλλη μια φορά αφύπνιση του Ελληνισμού, "διότι οι καιροί είναι δύσκολοί και οι κίνδυνοι πολλαπλοί, ενώ μαζί με την Κύπρο κινδυνεύουν η Μακεδονία, η Θράκη, η Β. Ήπειρος".




1996: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

Το ζεστό, σε γεγονότα και μνήμες, καλοκαίρι του 1996 γινόμαστε μάρτυρες της θυσίας των συγχρόνων ηρώων μας Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Η βάναυση δολοφονία τους συγκλονίζει το πανελλήνιο. Για ακόμα μια φορά, ο Τούρκος κατακτητής δείχνει το βάρβαρο και στυγνό πρόσωπο του, αποδεικνύοντας την πραγματική του υπόσταση, δίνοντας τα διαπιστευτήρια του σε όλους αυτούς που ασπάζονται την ιδέα της επαναπροσέγγισης και της ελληνοτουρκικής φιλίας. Στην Αθήνα, στις 29 Σεπτεμβρίου, τελούμε το σαραντάημερο Εθνικό μνημόσυνο των δύο ηρώων μας, με την παρουσία του υπασπιστή του προέδρου της ελληνικής δημοκρατίας, τον αντιδήμαρχο Αθηναίων και άλλων προσωπικοτήτων. Η θυσία τους, σε μια εποχή ενδοτισμού και ηττοπάθειας, προβάλλει σαν φάρος αγωνιστικότητας και δίνει το μήνυμα μιας αδιάκοπης μάχης μέχρι να αποκατασταθεί η εθνική μας αξιοπρέπεια. Τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς, το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ ξεσπά σφοδρά στη νέα αποτρόπαια και κτηνώδη δολοφονία από τους Τούρκους, αυτή τη φορά του συμπατριώτη μας, πρόσφυγα από το Λευκόνικο, Πέτρου Κακουλλή.

"Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι έχουμε απέναντι μας τον Τούρκο, τον προαιώνιο εχθρό του Ελληνισμού. Στη δύσκολη αυτή φάση που διανύουμε χρειάζεται οι Έλληνες της Κύπρου να προτάξουν μαζί με όλο τον Ελληνισμό την ενότητα, το δίκαιο, την αγωνιστικότητα, τις αξίες και τα ιδανικά μας και θα νικήσουμε".

Φτάνει πια στις τούρκικες προκλήσεις και αξιώσεις


Άμεση είναι η αντίδραση του ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ και στις προκλητικές ενέργειες των Τούρκων στα ΙΜΙΑ. Καταδικάζουμε, με συνεχείς αναφορές μας στον τύπο τη στάση των Τούρκων, αλλά επικρίνουμε και τη πολιτική της δικής μας πλευράς, που οδηγεί σε συνεχείς υποχωρήσεις. Τονίζουμε πως είναι επιτακτική ανάγκη για αλλαγή της πολιτικής μας γραμμής, υιοθέτηση μιας διεκδικητικής στάσης χωρίς καμία παρέκκλιση από τα δικαιώματα μας.

Τετραήμερη αντικατοχική πορεία

Η ετήσια αντικατοχική, αντιομοσπονδιακή πορεία του Ιουλίου αφιερώνεται τη χρονιά αυτή στη μνήμη του Στέλιου Παναγή Καλλή και γίνεται έρανος για την αγορά αλεξίσφαιρων γιλέκων στους εθνοφρουρούς των ακριτικών φυλακίων.

1998: "ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΗ ΦΕΡΕ ΤΟΥΣ ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ

ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ"

Μ΄ αυτό το σύνθημα οργανώνουμε εκδήλωση διαμαρτυρίας, για την ακύρωση της παραλαβής των S-300, έξω από το προεδρικό μέγαρο, στις 29 Δεκεμβρίου.

Με σχετικές ανακοινώσεις τονίζουμε την "αναγκαιότητα έλευσης των πυραύλων γιατί η άμυνα μας δεν διαπραγματεύεται".


2002-2004: ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ

Το χρονικό της Αντίστασης στο σχέδιο εξευτελισμού του Ελληνισμού



12/11/2002: Υποβολή του σχεδίου Ανάν


13/11/2002: Άμεση Κινητοποίηση

Διεξάγεται Έκτακτη Γενική Συνέλευση της Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. στο οίκημα μας και λαμβάνεται ομόφωνη απόφαση για ανάληψη δράσης (δυναμικές εκδηλώσεις, έκδοση ενημερωτικών φυλλαδίων) κατά του Σχεδίου Ανάν.

14/11/2002: Το πρώτο ΟΧΙ

Το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. είναι το πρώτο οργανωμένο σύνολο που καλεί τον Ελληνισμό της Κύπρου με ανακοίνωση του να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν (εφημερίδα «Σημερινή» 14/11/2002, «Ελεύθερος Τύπος» 15/11/2002, κεντρικό δελτίο ειδήσεων Alter14/11/2002,εκπομπή «Ζούγκλα» στο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο).

18/11/2002: Ίδρυση της ΠΑ.ΚΙ.Π

Το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. συνιδρύει μαζί με άλλα οργανωμένα σύνολα την Παγκύπρια Κίνηση Πολιτών, όπου συμμετέχει με δύο εκπροσώπους και αναλαμβάνει το τομέα ενημέρωσης, διαφώτισης και επαφών με προσωπικότητες στην Αθήνα, για δημιουργία αντίστοιχου συντονιστικού φορέα στην Ελλάδα.


24/11/2002: Το πρώτο Συλλαλητήριο του ΟΧΙ


Η πρώτη εκδήλωση που διοργανώνει η ΠΑ.ΚΙ.Π μετά την ίδρυση της, διεξάγεται στο κατάμεστο στάδιο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στη Λευκωσία.

30/11/2002: Διαφώτιση παντού

Οι συμπατριώτες μας Ελλαδίτες, θύματα της εντατικοποιημένης προπαγάνδας υπέρ του Σχεδίου Ανάν και της Ελληνοτουρκικής φιλίας, εκπλήσσονται, αλλά και οργίζονται με τις πρόνοιες του Σχεδίου, τις οποίες αναλύουν τα φυλλάδια και το ενημερωτικό υλικό που διανέμει το ΔΡΑΣΙΣ έξω, από τους σταθμούς του metro στην Ομόνοια, στο Σύνταγμα και στην Πανεπιστημίου.

03/12/2002: Εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ

Το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. διοργανώνει εκδήλωση με θέμα: «Σχέδιο Ανάν, η ταφόπλακα της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού Ελληνισμού»,


09/12/2002: Προ των πυλών το «Ανάν», στα Προπύλαια εμείς



Συλλαλητήριο στα Προπύλαια με τη συμμετοχή της Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών.

26/12/2002: Συνέδριο Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π. ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ

Διεξάγεται το Συνέδριο του Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π. με τη συμμετοχή του ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. Αθήνας, ΠΕΟΦ Θες/νίκης, Α.Φ. Έπαλξης Πανεπιστημίου Κύπρου, Ο.Π.Ε.Κ. ΑΤΙ, ΦΛΟΓΑ Πάτρας, ΑΙΧΜΗ Κομοτηνής, όπου αναλύθηκαν οι τελευταίες εξελίξεις.

Αποφασίζεται εκστρατεία διαφώτισης για το Σχέδιο Ανάν, με διανομή εντύπων σ΄όλες τις πόλεις της Κύπρου, με τίτλο: ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ.

2003: ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ



Συνιστούμε εγκράτεια και υπομονή απέναντι στο δέλεαρ της επίσκεψης στα κατεχόμενα, αφού η κίνηση εντυπωσιασμού στην οποία προέβει το κατοχικό καθεστώς, ουσιαστικά έχει ως στόχο την οικονομική αναβάθμιση του ψευδοκράτους, καθώς και την αναγνώριση του με την επίδειξη διαβατηρίων στους ψευδοαστυνομικούς. Τονίζουμε σε σχετική ανακοίνωση μας πως :"αυτό το σύστημα μετάδοσης σήμερα φαίνεται ως μέρος του προβλήματος, αλλά μετά από μια λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας θα είναι μέρος της λύσης αυτής".

Κατακρίνουμε τους Έλληνες της Κύπρου που καταφεύγουν στα καζίνο και ξενοδοχεία των κατεχομένων, καταρρακώνοντας την Εθνική μας υπερηφάνεια, τη ηθική και την αξιοπρέπεια μας.









11/11/2003: Επικίνδυνη αμέλεια



Στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η πατρίδα μας, το Υπουργείο Εσωτερικών αποδέχεται τα τούρκικα τοπωνύμια που δηλώνουν οι τουρκοκύπριοι στις αιτήσεις για εξασφάλιση δελτίου ταυτότητας.

Το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. κρίνει ως επικίνδυνη αμέλεια το γεγονός αυτό, εκμεταλλεύσιμη από την τουρκική διπλωματία.





15/2/2004: Νέα Υόρκη - Με κομμένη την ανάσα



Η πολιτική φιλοσοφία του, η «λύση βασίζεται στο σχέδιο Ανάν», μας οδηγεί στη συνέχιση της αδιέξοδης διαδικασίας διαπραγμάτευσης και αποδοχή της επιδιαιτησίας Ανάν.



17/2/2004: Στόχος το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα



Εκδήλωση στην Κυπριακή Εστία από την Πατριωτική Κίνηση Πολιτών.





2005: CHERIE ΔΕΙΞΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ



Στις 30 Δεκεμβρίου διοργανώνουμε δυναμική εκδήλωση διαμαρτυρίας στις βάσεις Ακρωτηρίου σχετικά με την ανάληψη από την Τσέρι Μπλερ υπεράσπισης των νομικών συμφερόντων Άγγλων που σφετερίστηκαν περιουσίες Ελλήνων προσφύγων στα κατεχόμενα. Με αναμμένους πυρσούς και συνθήματα ενάντια στη φιλοτουρκική πολιτική της Αγγλίας, πορευτήκαμε από το κεντρικό δρόμο Ακρωτηρίου και σταματήσαμε σε απόσταση αναπνοής από την πύλη ελέγχου της Βάσης. Οι Βρετανοί στρατιώτες περίμεναν με το χέρι στη σκανδάλη, γεγονός που δυνάμωσε ακόμα περισσότερο τη φωνή και το πείσμα μας.

«Το Έθνος πια δεν παίζει, έξω από την Κύπρο, Τούρκοι και Εγγλέζοι»









15/11/2005: Κάτω τα χέρια Ομοσπονδιακοί



Στην αντικατοχική πορεία της Ε.Φ.Ε.Κ., για την επέτειο ανακήρυξης του ψευδοκράτους, το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. αντιστέκεται στο ομοσπονδιακό πλαίσιο και στον επαναπροσεγγιστικό χαρακτήρα που οι υπόλοιπες παρατάξεις ήθελαν να δώσουν στην πορεία. Η δυναμική συμμετοχή μας, έδωσε τα σωστά μηνύματα στους Ελλαδίτες αδελφούς μας, πως η Ελευθερία της Κύπρου δεν παζαρεύεται στις διακοινοτικές συνομιλίες και στις ψευδοεπαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις, που νομιμοποιούν τα τετελεσμένα της εισβολής.

Η Ε.Φ.Ε.Κ. Αθήνας θα καταδικάσει τις επόμενες μέρες το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ., επειδή δεν συμβιβάστηκε με τις κομματικές εντολές και φώναξε για την Ελληνικότητα της Κύπρου μας.






2006: ΙΣΑΑΚ-ΣΟΛΩΜΕ ΔΕ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ



Διοργανώνουμε μαζί με τις οικογένειες των ηρωομαρτύρων μας το ετήσιο μνημόσυνο τους στις 6/8, στο Παραλίμνι. Με τη λήξη του μνημοσύνου πραγματοποιείται πορεία μέχρι το κοιμητήριο, όπου τελείται τρισάγιο και ακολουθεί κατάθεση στεφάνων στη μνήμη των δυο παλικαριών.

Η μαζικότητα και ο παλμός της πορείας μας, άφησε διάχυτη συγκίνηση στα πρόσωπα των παρευρισκομένων και έδωσε το μήνυμα, για άλλη μια φορά, πως δε θα λυγίσουμε και δε θα υποκύψουμε ποτέ. Στόχος μας παραμένει η Απελευθέρωση, γιατί μόνο έτσι θα δικαιωθούν οι ήρωες μας και θα αποκατασταθεί η Εθνική μας αξιοπρέπεια.


15/11/2006: Η Κύπρος είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Για ακόμα μια χρονιά, οι κομματικές παρατάξεις θέλουν να προσδώσουν ομοσπονδιακό χαρακτήρα στην αντικατοχική πορεία της 15ης Νοεμβρίου. Το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ., πιστό στις αξίες και τα ιδανικά του, θα δώσει και πάλι δυναμικά το παρόν του και δε θα επιτρέψει την αμαύρωση της πορείας από κομματική συνθηματολογία.

Η Κύπρος είναι Ελληνική και θα το φωνάζουμε, όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους να το ακούνε.

2007: "ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΛΕΩΝΙΔΕΣ"

Μ΄αυτό το σύνθημα, βρεθήκαμε το πρωί της Παρασκευής 9 Μαρτίου, έξω από την Κυπριακή πρεσβεία, αντιδρώντας στην αιφνιδιαστική κίνηση της κυβέρνησης μας, να κατεδαφίσει το ιστορικό φυλάκιο στην οδό Λήδρας στη Λευκωσία, δήθεν ως ένδειξη καλής θέλησης προς την Τουρκία

Η είδηση αργά το βράδυ της προηγούμενης μέρας, για τα τεκταινόμενα στη Λευκωσία, μας οδήγησε όλους στο οίκημα του ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. για έκτακτη γενική συνέλευση, όπου πάρθηκε η απόφαση για αντίδραση μας στη νέα απροκάλυπτη και αδικαιολόγητη πράξη κατάργησης της Ιστορικής Μνήμης. Επιδόθηκε σχετικό ψήφισμα στην Κυπριακή πρεσβεία.

28/8/2007: Το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. στο πλευρό των πυρόπληκτων Ελλαδιτών αδελφών μας


Μπροστά στις τραγικές στιγμές που ζει η Ελλάδα με τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές, το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. βρίσκεται στο πλευρό των Ελλαδιτών αδελφών μας. Σχετική ανακοίνωσή μας αναφέρει: «Θέτουμε τους εαυτούς μας στη διάθεση της Ελληνικής Δημοκρατίας, για να αξιοποιηθούμε ως εθελοντές όπου μας ζητήσουν ».Διοργανώνουμε έρανο για οικονομική ενίσχυση καθώς επίσης αποστέλλουμε τρόφιμα και ρούχα στους πυρόπληκτους αδελφούς μας που τα έχουν πραγματική ανάγκη.


2008: ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ


40 ολόκληρα χρόνια ζούμε την μαγεία του ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ….

40 ολόκληρα χρόνια συνεπιβάτες σ΄ ένα ταξίδι γεμάτο συμπληγάδες και ύφαλους…

Κι όμως το θαύμα συνεχίζεται…



Το καράβι της αυτονομίας αρμενίζει στις θάλασσες ενάντια στους ανέμους και τις καταιγίδες, γιατί εδώ και 40 χρόνια έχει σημαία του την ίδια αγνή και καθάρια ιδεολογία. Δε λυγίσαμε και δεν υποκύψαμε ποτέ στις σειρήνες του ενδοτισμού, δεν αφήσαμε ποτέ την ηττοπάθεια και τη λογική του " άλλαξαν οι καιροί " να μας κατακυριεύσει.

Δεν επιτρέψαμε σε κανέναν να χειραγωγήσει τη σκέψη μας και να πλήξει την αυτονομία μας. Είμαστε οι ίδιοι εκείνοι φοιτητές που πρωτοξεκίνησαν πριν 40 χρόνια και τώρα είμαστε εδώ, με την ίδια πυξίδα στους αγώνες μας, αυτήν της Ελλάδας και της Αυτονομίας.

Στόχος μας μια Κύπρος Ελεύθερη, για πάντα Ελληνική κι ένα φοιτητικό κίνημα απαλλαγμένο από κομματικά συμφέροντα.

Έτσι υποσχόμαστε πως δε θα σταματήσουμε τον αγώνα ενάντια στο έκτρωμα της Ομοσπονδίας, που προσπαθούν να μας πλασάρουν, θα βροντοφωνάζουμε το " ΟΧΙ " όσες φορές κι αν χρειαστεί και με όλες μας τις δυνάμεις θα αντισταθούμε σε οδυνηρούς συμβιβασμούς και εξευτελιστικά σχέδια καταρράκωσης της Εθνικής μας αξιοπρέπειας.

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια αυτόνομη Ε.Φ.Ε.Κ., να προσφέρουμε καθημερινά στους συμφοιτητές και συμφοιτήτριες μας και να ασκούμε πίεση σε αρμόδιους φορείς για την επίλυση των φοιτητικών μας προβλημάτων.

40 χρόνια ζωής.

40 χρόνια δράσης.

40 χρόνια αποκρυσταλλωμένες και ξεκάθαρες απόψεις.

40 χρόνια ώριμης πολιτικής σκέψης και μετάδοσης της αυτόνομης φωνής στους συμφοιτητές μας.

Δυναμικά με το βλέμμα στραμμένο στην Πέμπτη δεκαετία, συνεχίζουμε…

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΗΤΕΣ

ΠΗΓΗ www.drasis-kes.org

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως καί Πολυκάστρου κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ



Ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως καί Πολυκάστρου κ. Δημήτριος Μπεκιάρης γεννήθηκε τό 1948 στο Λουτράκι Κορινθίας.
Αποφοίτησε το 1972 από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών και διετέλεσε καθηγητής στη Μέση και την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση.
Χειροτονήθηκε Διάκονος στις 8-9-1975 και Πρεσβύτερος στις 14-1-1976 στην Καβάλα.
Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας των Ι. Μητροπόλεων Φιλίππων (Καβάλας) καί Λαρίσης (1978-84) και ως Πρωτοσύγκελλος τής Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1984-89).
Την 20-11-1984 εξελέγη Ηγούμενος της Ι. Μονής Ασωμάτων ­Πετράκη.
Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Γεν. Φιλοπτώχου Ταμείου και του Ιδρύματος Νεότητος και Διευθυντής Νεότητος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος και εν συνεχεία πρώτος Γεν. Διευθυντής του.
Στις 10-10-1989 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης. Μετά την ακύρωση της εκλογής και του Π.Δ. αναγνωρίσεώς του από το ΣτΕ, την 10-9-1991 τοποθετήθηκε από την Σεπτή Ιεραρχία στη νεοσύστατη προσωποπαγή Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως καί Πολυκάστρου.
Επισκέφθηκε ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος την Εκκλησία της Σερβίας. Τήν 5-5-1999 υποδέχθηκε στην Ι. Μητρόπολη την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.
Ιδιαίτερη είναι η φροντίδα του για τη συντήρηση των μεταβυζαντινών μνημείων και την ανέγερση νέων Ναών, είναι δε κτίτωρ της Ι. Μονής Αγίου Ραφαήλ Γουμενίσσης-Γρίβας.
Από το συγγραφικό του έργο σημαντικότερο θεωρείται το βιβλίο “Η ζωή εκ τάφων” με 24 επανειλημμένες ανατυπώσεις.

Από το συγγραφικό έργο του Μητροπολίτου

Β Ι Β Λ Ι Α

(μπορείτε να τα προμηθευθείτε από την Ι. Μονή Αγ. Ραφαήλ Γουμενίσσης-Γρίβας)

Η ΖΩΗ ΕΚ ΤΑΦΩΝ (οι θαυμαστές εμφανίσεις και ευρέσεις των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, στήν Θερμή της Λέσβου, κατά τα έτη 1959-1962)
ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΓΙΩΝ - ΣΗΜΕΙΑ ΘΕΟΥ (σύγχρονα θαυμαστά σημεία της παρουσίας του Θεού)
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ (κείμενα της περιόδου 1990-1999)
Ζητήματα αυτοκριτικής και επαναπροσδιορισμού της επισκοπικής μας ευθύνης
(Από την επίσημη ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως)

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Ι Ε Ρ Α Μ Ο Ν Η ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ κ΄ ΕΙΡΗΝΗΣ Γουμένισσα Ν. Κιλκίς



Η Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ βρίσκεται σε κατάφυτη πλαγιά του όρους Πάικου, σε υψόμετρο 600 μ. με θέα την κοιλάδα του Αξιού, στην περιοχή του χωριού Γρίβα και σε απόσταση 7 Κm από τη Γουμένισσα Ν. Κιλκίς.
Είναι ανδρική Μονή. Ιδρύθηκε το 1992 από το Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημήτριο και τη συνοδεία του, και ειναι καρπός ιδιαίτερης ευλάβειας προς τους νεοφανείς μάρτυρες Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, οι οποίοι εμφανίστηκαν στην εποχή μας (1959-1962) 500 χρόνια μετά το μαρτύριο τους.
Πανηγυρίζει την Τρίτη της Διακαινησίμου (Δευτέρα του Πάσχα απόγευμα και Τρίτη του Πάσχα), ημέρα κατά την οποία τελειώθηκαν μαρτυρικά οι Άγιοι στη Θερμή της Λέσβου το έτος 1463.
Ο κύριος ναός του Μοναστηριού ("καθολικόν" κατά τη μοναστική ορολογία) είναι αφιερωμένος στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Περιλαμβάνει επίσης δύο παρεκκλήσια αφιερωμένα στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο και στον Απόστολο Ανδρέα.
Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην αρχιτεκτονική του ναού η οποία συνδυάζει τον αθωνικό τύπο με στοιχεία της Κωνσταντινουπόλεως (πτυχωτός εσωτερικά κεντρικός τρούλος, 4 δορυφόροι τρούλοι, τρούλος πάνω από την Αγία Τράπεζα, χοροί, παρεκκλήσια, τρούλος λιτής, εξωτερικό αίθριο).
Στη Μονή φυλάσσονται τεμάχια λειψάνων
των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης,
της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής της Μυροφόρου και
μικρό τεμάχιο Τιμίου Ξύλου δωρηθέν από τον Μακαριστό Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρο προς τον Σεβ. Μητροπολίτη κ. Δημήτριο.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ Νοέμβριος 2002- Νοέμβριος 2009



«… ‘Οταν τα εθνικά ιδανικά, με τα οποία εμείς οι Κύπριοι ανετράφημεν κατακρημνίζονται και ποδοπατούνται απ΄εκείνους οι οποίοι είχαν υποχρέωση να είναι οι θεματοφύλακες αυτών, τότε εσείς, νέοι της Κύπρου, η νέα γενιά έχει υποχρέωση να γίνει πυρποφόρος των ιδεωδών αυτών, να τα αναστηλώνει, αλλά και να προσπαθεί να τα υλοποιήσει με έργα. Διότι έτσι μόνο μπορούν να ζήσουν οι λαοί με ιστορία. Έτσι άλλωστε έζησε και ο Ελληνισμός. Η κυπριακή εποποιία δεν υπήρξε έργο μόνο των ολίγων γενναίων αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Ξεπήδησε μέσα από τον αιώνιον πόθο των Κυπρίων για τη λευτεριά, για την Ένωση. Του πόθου αυτού εντολοδόχοι ήταν οι γενναίοι της ΕΟΚΑ και όλοι είχαμε ένα ιδανικό, ένα σκοπό, μια απόφαση, να ζήσουμε ελεύθεροι ή να πεθάνουμε…
…Ακούσατε μανάδες, αντί για θρήνων στους τάφους των σκοτωμένων παιδιών τους να φωνάζουν, “χαλάλι σου Κύπρος το παιδί μου”. Γι’αυτό, κλείστε τα αυτιά σας στις σειρήνες του “εφικτού”, στις σειρήνες της δήθεν ενότητος και της ηρεμίας, γιατί χωρίς αγώνες δεν αποκτάται η νίκη, χωρίς αγώνες δεν υπάρχει πρόοδος…
…Μην κοιτάτε τί γίνεται στην Κύπρο και μήν απαισιοδοξείτε. Εκεί είναι ντροπή. Κοιτάτε σ’εμάς, κοιτάτε μπροστά, εδώ είναι η τιμή σας. Διότι μόνο με αυτό τον τρόπο θα είναι δυνατό να οικοδομήσουμε μια Κύπρο όπως τη θέλουμε, ελεύθερη, ενωμένη με την Ελλάδα… Πρέπει να είστε έτοιμοι να καταλάβετε τις θέσεις σας εις τας επάλξεις του αγώνος, ενωμένοι, πειθαρχημένοι, αποφασιστικοί. Και τότε να είστε βέβαιοι ότι όπως και κατά την εποχή της ΕΟΚΑ, ότι η λευτεριά η οποία πλανάται πάνω στους τάφους των σκοτωμένων παιδιών της, μή θέλουσα να τους εγκαταλείψει, θα αγκαλιάσει το άμοιρο και βασανισμένο νησί μας. Εις τον αγώνα αυτόν δε θα είστε μόνοι. Θα είναι μαζί σας το Πανελλήνιο. Θα είμαστε μαζί σας και εμείς, η παλαιά φρουρά, σημαιοφόροι και οδηγοί σας και τότε πράγματι σε σας θα ανήκει η τιμή, ότι ξεπλύνατε και την ντροπή με την οποία μας εκάλυψαν οι όλίγοι λιπόψυχοι και εκμεταλλευτές του αγώνος των παλληκαριών της ΕΟΚΑ, τα οποία τιμάμε σήμερα».
4 Απριλίου 1971, ομιλία Διγενή κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για την επέτειο της έναρξης του Αγώνα της ΕΟΚΑ στο κινηματοθέατρο Ακροπόλ, στην Αθήνα. Η εκδήλωση οργανώθηκε από το Δ.Σ της ΕΦΕΚ Αθήνας (φοιτητική οργάνωση ΔΡΑΣΙΣ).
Πόσο επίκαιρα παραμένουν τα λόγια τότε του Αρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α. και ποιό από τα κόμματα εξουσίας μπορεί να πει ότι εκφράζεται μέσα από αυτά.Αντίθετα απευθύνονται στη στάση τους και στο ντροπιαστικό μόρφωμα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που θέλουν να πλασάρουν ως ‘’λύση’’ του Κυπριακού μέσω του ενδοτισμού τους.Αν περιμέναμε 35 χρόνια για να λύσουμε το Κυπριακό, υιοθετώντας τις θέσεις της Τουρκίας που επιζητούσε από το ’74, τότε αδίκως περιμέναμε τόσο πολύ!Ευτυχώς όμως ο Κυπριακός Ελληνισμός στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, ψήφισε ένα ηχηρό ΟΧΙ με ποσοστό 76% απορρίπτωντας σχέδια τύπου ΑΝΑΝ.Η εφαρμογή της αυτοδιάθεσης, που όμως δεν εννοούν να καταλάβουν κόμματα και πολιτική ηγεσία, εμμένοντας σε αυτό ως βάση διαλόγου,μπήκε σφήνα στα σχέδια τους.Οπότε παρατηρείται το εξής παράδοξο.Ο κόσμος να το απορρίπτει συνεχώς (δημοσκοπήσεις εφημερίδας ‘’Σημερινή’’ 15/11/09) και η κομματική ηγεσία να το προωθεί.
Από τις 11 Νοεμβρίου 2002 που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το σχέδιο ΑΝΑΝ τύπου Ι μέχρι το τελικό V τις 31 Μαρτίου 2004 γινόταν μεθοδευμένη προώθηση του.
Υπέρ του «σχεδίου Ανάν» τάχτηκαν από την πρώτη στιγμή τόσο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΝ. Το μήνυμα που εξέπεμπε η Ρηγίλλης, το Νοέμβρη του 2002, ήταν ότι έπρεπε να γίνει αποδεκτό ως βάση συζήτησης το «σχέδιο Ανάν», καλλιεργώντας παράλληλα αυταπάτες ότι μέσα από τις διαπραγματεύσεις θα αντιμετωπίζονταν οι «προβληματικές» πλευρές του σχεδίου και αναζητώντας από τότε «συναίνεση» μέσα από τη σύγκληση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Κ. Στεφανόπουλο.Στο πλαίσιο αυτό ο Κ. Καραμανλής περιοριζόταν σε δηλώσεις όπως: «Τώρα είναι η ώρα της ύψιστης εθνικής συνεννόησης… αυτή την ώρα χρειάζεται σοβαρότητα και υπευθυνότητα από όλες τις πλευρές» (11/11/2002), ή ότι χρειάζεται «μεγάλη προσπάθεια και σκληρός διαπραγματευτικός αγώνας για να επιτευχθεί η βιωσιμότητα, η λειτουργικότητα και η προσαρμογή στους ευρωπαϊκούς θεσμούς» (13/11/2002). Ενώ αργότερα "Τα θετικά στοιχεία του σχεδίου Ανάν είναι υπέρτερα των αρνητικών στοιχείων και η ευρωπαϊκή προοπτική της Κύπρου μπορεί να βελτιώσει τις όποιες δυσκολίες, δήλωσε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής αμέσως μετά το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών."( 14.4.2004).
Υπέρμαχος του «σχεδίου Ανάν» ήταν τότε ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Δήλωνε ανήμερα της παρουσίασης του σχεδίου (11/11/2002):«Εχουμε μια ιστορική ευκαιρία για τη λύση… Αυτή η πρόταση, αυτό το σχέδιο, είναι μια αφετηρία… Αυτό που έχει σημασία είναι η συνολική ισορροπία στην οποία αυτό το σχέδιο, με τη διαπραγμάτευση, μπορεί να οδηγήσει».
Για να φτάσουμε στο σημερινό δόγμα ‘’Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται’’ το οποίο είναι απορριπτέο και στερείται αποτελεσματικότητας. Θα έπρεπε να είναι ‘’Η Κύπρος και η Ελλάς συναποφασίζουν ως συναγωνιστές με κοινό στόχο την απελευθέρωση της Κύπρου με όλα τα μέσα που διαθέτουν πολιτικά, διπλωματικά, νομικά. Κλπ’’.
Στη Κύπρο ΔΗ.ΣΥ. και ΑΚΕΛ τάχθηκαν υπέρ του, ενώ ΔΗΚΟ,ΕΔΕΚ περίμεναν το διάγγελμα του προέδρου για να τοποθετηθούν επίσημα.
Το ΑΚΕΛ που αρχικά αποφάσισε ΝΑΙ αναγκάστηκε όταν είδε την αντίδραση της βάσης να αλλάξει την θέση του και να προτείνει αναβολή των δημοψηφισμάτων για να δοθούν κάποιες επιπλέον εγγυήσεις για την ασφάλεια και την λειτουργικότητα του σχεδίου. Μέχρι τη τελευταία στιγμή έπαιζε ανάμεσα στο ναι και το όχι. Στο τέλος κατέληξε να ψηφίσει "οχι για να τσιμεντώσει το ναί". Η Παγκύπρια Συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ, που πραγματοποιήθηκε στις 14 Απριλίου 2004, υιοθέτησε με 64,8% υπέρ και 34,3% εναντίον, την θέση ότι αφού δεν δινόταν παράταση χρόνου να απορρίψουν το σχέδιο.Σήμερα όμως πραγματοποιούν το προλαλήσαν τσιμέντωμα.
Το ΔΗ.ΣΥ. παρέμεινε πιστό στο ΝΑΙ του μέχρι και σήμερα. "Είμαι ο άνθρωπος που σας λέει τώρα, χωρίς να έχω κανένα συμφέρον, γιατί είμαι εκτός πολιτικής, δεν έχω καμία περιουσία στα κατεχόμενα ή οπουδήποτε αλλού, είμαι ο άνθρωπος που έχει 50 χρόνια πείρα στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό και με την πείρα που έχω, βάζω το χέρι μου στο ιερό Ευαγγέλιο και ορκίζομαι, και λέω: Οι διαπιστώσεις μου δεν γίνονται για κανένα άλλο σκοπό και είθε να αποδειχθούν αναληθείς, αλλά είναι διαπιστώσεις σοβαρές και υπεύθυνες, ότι οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουμε από ένα 'όχι' είναι ο ενταφιασμός της πατρώας γης. Είμαι 85 χρονών και προτιμώ να αποδημήσω εις Κύριον, παρά να δω αυτό το τέλος των αγώνων του Κυπριακού λαού. "
(7.4.2004)Γλαύκος Κληρίδης. Ενώ ο Αναστασιάδης έλεγε ότι θα επέλθει η ‘’Μικρασιατική καταστροφή’’ αν απορρίψουμε το σχέδιο αυτό και θα οδηγούμασταν σε οριστική διχοτόμηση. Το Έκτακτο Παγκύπριο Συνέδριο του Δημοκρατικού Συναγερμού αποφάσισε στις 15.4.2004 το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν με ποσοστό 77,6%. 21,3% των συνέδρων ψήφισαν ΟΧΙ και 1,1% τήρησε αποχή.
Ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος, σε τηλεοπτικό του διάγγελμα (7.4.2004), κάλεσε τον ελληνικό κυπριακό λαό να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα στις 24 Απριλίου με ένα δυνατό ΟΧΙ και να υπερασπιστεί το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του.Θέση που υιοθέτησαν αργότερα και τα υπόλοιπα κόμματα.ΔΗΚΟ στις 8.4.2004,ΕΔΕΚ 9.4.2004.
Κάποιοι ‘’ονειροπόλοι’’,’’ακραίοι εθνικιστές’’,’’απορριπτικοί’’,’’θιασώτες της διχοτόμησης’’και πολλά άλλα κοσμιτικά επίθετα δίνονταν από τους ΝΕΝΕΚΟΥΣ σε αυτούς που είχαν δημιουργήσει την Παγκύπρια Κίνηση Πολιτών από τις 7 Δεκεμβρίου 2002. Απαρτιζόταν από το σύνολο των δυνάμεων ΟΛΟΥ του πολιτικού φάσματος που αντιτάσσονταν στο σχέδιο. Στην αρχή του καταλόγου είναι δήμοι και κοινότητες, κυρίως από τα κατεχόμενα, ακολουθούν προσφυγικά σωματεία, η Μητρόπολη Κυρήνειας, κάπου στη μέση του καταλόγου είναι τα 2 κόμματα (Νέοι Ορίζοντες και Οικολόγοι), ακολουθούν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ,ο Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π.(ΔΡΑΣΙΣ Κ.Ε.Σ. Αθήνας κλπ) και πολλοί άλλοι.Το μωσαϊκό αυτό, όπου προστέθηκαν αργότερα και επίσημα πλέον το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, σε συνεργασία με το διάγγελμα του προέδρου έμελλε να φέρει την εθνική αξιοπρέπεια των Κυπρίων και πάλι στο ύψος της.
Βάση της ετυμηγορίας του λαού έπρεπε να γίνει αλλαγή πορείας.Να γινόταν σταδιακός απεγκλωβισμός από τα πλαίσια μιας τέτοιας <<λύσης>>.Να επανατοποθετείτο το κυπριακό ως πρόβλημα παράνομης εισβολής και συνέχιζόμενης κατοχής και όχι ως πρόβλημα <<δικοινοτικό>>.Αντί αυτού οδηγούμαστε σήμερα σε ένα νέο σχέδιο τύπου ΑΝΑΝ.
Πολλά έχουν εκφραστεί και πάλι από τους υποστηρικτές της Ομοσπονδίας.Που δεν έχουν καμία διαφορά από όσα έλεγαν πριν το 2004.Απλά έχουν αλλάξει τις ορολογίες σαν διαφημιστές απορρυπαντικών για να γίνουν πιο αρεστοί στο <<καταναλωτικό>> κοινό τους.
Α. Το σχέδιο δεν θα είναι του ΑΝΑΝ…θα είναι ‘’από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους’’Αλλά. ο κ. Γ. Ιακώβου (ΑΚΕΛ) στο Ράδιο Πρώτο (8.26 πρωινή Σάββατο 19.4.2008) ερωτηθείς αν γνωρίζει τα ονόματα των Τουρκοκυπρίων που επανδρώνουν τις ομάδες και επιτροπές, δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν τα γνωρίζουν. Μάλιστα ερωτηθείς κατά πόσον αληθεύουν πληροφορίες ότι αυτές επανδρώνονται και από έποικους είπε ουσιαστικά ότι αυτό ίσως είναι αλήθεια, γιατί, οι Τουρκοκύπριοι επικαλούνται είπε, ότι δεν έχουν αρκετούς έμπειρους για τέτοια θέματα και έτσι συμπληρώνουν με ξένους ή από την Τουρκία! Ενώ ο κ. Χριστόφιας έβγαλε ομαδικά στο προσκήνιο τους ειδικά εκπαιδευθέντες στα ανανικά σεμινάρια της Οξφόρδης και του ΠΡΙΟ (που χρηματοδούνται από το Φόρειν Όφις, το Στέιτ Ντεπάρτμεντ και την ΄Αγκυρα) και λοιπούς συνοδοιπόρους ανανιστές (Στοιχεία από άρθρο της Φανούλας Αργυρού,ερευνήτρια - συγγραφέας Λονδίνο, 19/04/2008).Δηλαδή μεταφράζεται λύση Made in England and Ankara!
Β. ''Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε στο πλευρό του λαού μας για την εξεύρεση μιας δίκαιης, βιώσιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας»''.
Αλλά πως αντιλαμβάνονται το δίκαιο και βιώσιμο με αυτούς τους ορισμούς; Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν είναι τίποτα λιγότερο από λύση:
>ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ: αφού διαχωρίζει τον πληθυσμό ρατσιστικά με βάση θρησκευτικά και εθνικά κριτήρια.Εξ ορισμού Διζωνική= δύο ζώνες άρα η διαχωριστική γραμμή δεν φεύγει…απλά τροποποιείται.
>ΑΔΙΚΗ: αφού δεν επιτρέπει την επιστροφή των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες.Κάποιοι θα επιστρέψουν,κάποιοι όχι.Αυτοί θα αποζημιωθούν από το νεοσύστατο κράτος απενοχοποιώντας πλήρως την Τουρκία που δεν θα καταβάλει το παραμικρό.
>ΠΑΡΑΝΟΜΗ: αφού νομιμοποιεί και μονιμοποιεί τα τετελεσμένα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Παραπέμπει σε λύση ''μετεξέλιξης'' της Κυπριακής Δημοκρατίας (Χριστόφιας Δ.) ή και συνένωση των ‘’δύο κρατιδίων’’(Ταλάτ) και άρα πως διαφέρει αυτό από την έμμεση αναγνώριση του Ψευδοκράτους και την κατάλυση της υπάρχουσας νόμιμης Δημοκρατίας;
>ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ: αφού καταργεί τη δημοκρατική αρχή 1 άνθρωπος = 1 ψήφος, εξισώνοντας έτσι το 18% των Τ/κ με το 82% των Ελλήνων του νησιού.Εξ ορισμού Δικοινοτική=δύο κοινότητες και πάλι με βάση πλυθησμιακές αναλογίες.
>ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ & ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ: αφού στην εφαρμογή του “Ενιαίου Ομόσπονδου Κράτους” περιπλέκονται πολλοί μηχανισμοί και αφού τυχόν προβλήματα θα οδηγήσουν σε απόσχιση, αντίστοιχα.Για αυτό και η Τουρκία ζητάει εγγυήσεις επείδη ξέρει ότι δεν θα λειτουργήσει .
Γ. ''Η οποιαδήποτε ολιγωρία από μέρους μας, αναμένοντας σε βάθος χρόνου τη λύση, θα οδηγήσει δυστυχώς στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης'' Ανακήρυξή ΔΗΣΥ για την επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους (14.11.2009 Εφημερίδα ‘’Σημερινή’’) «… η στασιμότητα κι η απραξία στο όνομα της ατόφιας λύσης και της ατόφιας ελευθερίας, οδηγεί τον τόπο μας στην τελική και ολοκληρωτική καταστροφή και στη διχοτόμηση.» Δημήτρης Χριστόφιας
Και πάλι καλούμαστε-απειλούμαστε να ψηφίσουμε το νέο σχέδιο άρων άρων…έστω και αν «Δεν είναι φυσιολογική για την Κύπρο η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία» 27.9.2009,Νέα Υόρκη,ομιλία στην Κυπριακή Ομογένεια από Δημήτρη Χριστόφια (πηγή ΡΙΚ1,8.20 μ.μ. και Εμπροσθοφύλακας 29.9.09.).Δηλαδή αντί να απεγκλωβιζόμαστε απ’αυτούς τους οδυνηρούς συμβιβασμούς, μένει αταλάντευτα σταθερός προς αυτό το ξεπούλημα.
Δ. ‘’Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι - κοινός αγώνας, κοινή πατρίδα’’ ‘’Κύπρος Ενωμένη Ομοσπονδιακή’’,’’Επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκύπριους’’ Π.Ο.Φ.Ε.Ν. (Απαρτίζεται απί τις φοιτητικές νεολαίες του ΔΗ.ΣΥ.,ΑΚΕΛ,ΔΗ.ΚΟ.ΕΔΕΚ και έχει ως σκοπό την εξεύρεση λύσης με βάση την Ομοσπονδία).
Τα οποία είναι παραπλανητικά αφού υπαίτιος είναι η Τουρκία και όχι οι κοινότητες της Κύπρου.Ακόμη οι «δικοινοτικές συνομιλίες» υποβιβάζουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κοινοτάρχη, και ανάγει τον κατοχικό Ταλάτ σε αρχηγό κράτους.Για να μην αναφέρουμε τα σύμβολα του ψευδοκράτους στα οποία ποζάρουν με χαμόγελα.Ακόμη οι Τούρκοι-Κύπριοι ήρθαν από το 1878 ως κατακτητές της Κύπρου και άρα ποιοι είναι αυτοί οι κοινοί αγώνες;
Μαζί με αυτά και πολλά άλλα ήρθαν και νέες παραχωρήσεις από τον ‘’εύελικτο’’ Χριστόφια σε ένα χρόνο και κάτι συνομιλιών του.Συνοπτικά:
1.Αποδέχθηκε όρους όπως ο συνεταιρισμός, που δεν είχαν γίνει ποτέ πριν αποδεχτοί από την πλευρά μας και που δημιουργούν τετελεσμένα και παγίδες για τον Κυπριακό Ελληνισμό και πλεονεκτήματα για την τουρκική πλευρά.
2.Εισηγήθηκε και παράλληλα δεσμεύτηκε δημόσια και παραβίασε παλαιότερες κόκκινες γραμμές όπως η παραμονή εποίκων (50.000) μετά την όποια διευθέτηση του κυπριακού.Οι οποιοί ουσιαστικά με τις οικογένειες τους και τα παιδιά τους θα ξεπεράσουν τους 200.000.
3.Εισηγήθηκε την εκ περιτροπής προεδρία (4 χρόνια Έλληνας και 2 χρόνια Τούρκος)και τη σταθμισμένη ψήφο(Όπου οι Έλληνες θα ψηφίζουν τον Έλληνα Κύπριο της αρεσκείας τους με βάση το 1 άνθρωπος=1 ψήφος αλλά και τον Τούρκο Κύπριο ή έποικο της αρεσκείας τους με βαρύτητα ψήφου να μειώνεται στο 20%.Ενώ οι Τούρκο Κύπριοι ή έποικοι θα ψηφίζουν και τους δύο με βάση το 1 άνθρωπος=1 ψήφος).Είναι ξεκάθαρο ότι καταργείται το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα 1 άνθρωπος=1 ψήφος και θα απαιτούνται 5 Ελληνικές ψήφοι για να εξουδετερώσουν 1 τούρκικη.Μικροκομματικές σκοπιμότητες;Τι άλλο;
4.Εγκατέλειψε τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2008, η οποία ήταν η μοναδική και μεγάλη διπλωματική νίκη της ελληνικής κυπριακής πλευράς, η οποία στρίμωξε την τουρκική πλευρά ασφυκτικά.
5.Ενεπλάκη στις απευθείας συνομιλίες χωρίς καθόλου προετοιμασία από τις τεχνικές επιτροπές και τις ομάδες εργασίας και χωρίς να ξεκαθαρίσει η βάση, είτε των διαπραγματεύσεων, είτε της επιδιωκόμενης λύσης, με αποτέλεσμα την - με μαθηματική ακρίβεια – πορεία προς καταστροφική λύση ή αδιέξοδο με την ευθύνη να βαραίνει την ελληνική κυπριακή πλευρά και με παράλληλη αποενοχοποίηση της Τουρκίας και της τούρκικης κυπριακής πλευράς.
6. Αποδέχτηκε την μετατροπή της Κύπρου σ’ ένα κράτος – μαριονέττα των τούρκων, έρμαιο της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας και των υποστηριχτών της, καθώς
Ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος και ο Αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος του «νέου κράτους» στην ΕΕ, θα είναι εκ περιτροπής από τα δύο «συνιστώντα κράτη».
Οι δύο θα λειτουργούν με «οριζόντια σχέση», η οποία ως περιεχόμενο και λειτουργία παραμένει αδιευκρίνιστη.
Δεν ξεκαθαρίζεται ποιος θα αποφασίζει μεταξύ των δύο, εάν υπάρξει διαφωνία.
Θα δημιουργηθεί μια «συντονιστική ομάδα», η οποία θα αποφασίζει ποιες θέσεις θα καταθέτει το «νέο κράτος» στις επιτροπές μονίμων αντιπροσώπων των χωρών – μελών της ΕΕ και θα αποφασίζει ποιες θέσεις θα καταθέτουν οι Υπουργοί στις διάφορες συνόδους Υπουργών των χωρών – μελών της ΕΕ.
Η «συντονιστική ομάδα» θα αποτελείται από ίσο αριθμό ε/κ και τ/κ και αν δεν υπάρξει ομοφωνία, δεν προνοείται μηχανισμός επίλυσης διαφορών.
Δεν προνοείται μηχανισμός επίλυσης του προβλήματος, αν σε περίπτωση συνεδρίασης κατατεθούν από άλλες χώρες τροπολογίες ή προτάσεις για αλλαγές στο υπό συζήτηση θέμα.
7.Αποδέχτηκε την ύπαρξη εσωτερικής ιθαγένειας, κορυφαίου ζητήματος για το βιώσιμο του νέου κράτους, δεν απέκλεισε καθόλου το ενδεχόμενο αναγνώρισης και ισχύος των οποιωνδήποτε συμφωνιών συνήψε παράνομα το ψευδοκράτος, αλλά και την μετατροπή τους σε πρωτογενές δίκαιο και άλλα πολλά.
8. Εξέδωσε κοινό ανακοινωθέν με τον Ταλάτ «…Ο συνεταιρισμός θα έχει μία Ομόσπονδη Κυβέρνηση με μία διεθνή προσωπικότητα, καθώς και ένα Τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος και ένα Ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος, ίσου καθεστώτος…» δίνοντας διεθνή υπόσταση στο Ψευδοκράτος.
ΔΗ.ΚΟ. και ΕΔΕΚ όντας συγκυβέρνηση με το ΑΚΕΛ και το Χριστόφια παραμένουν στην κυβέρνηση δίνοντας του την απαραίτητη στήριξη, με το αζημίωτο βεβαίως αφού οι θέσεις και τα αξιώματα που τους δόθηκαν (διορισμοί σε ημικρατικούς οργανισμούς,υπουργεία κλπ) δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα..Θεωρούν ότι έτσι ελέγχουν την κατάσταση και προσπαθούν λένε να σώσουν ότι μπορούν, αλλά κανείς δεν τους αναγνωρίζει την προσπάθεια που κάνουν αφού ο Χριστόφιας δεν άλλαξε γράμμα από τις κόκκινες γραμμές που έθεσαν.Πόσο μάλλον όταν οι εκπρόσωποι τους εμμένουν στη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας αλλά διαφωνούν απλά σε ορισμένα σημεία και όχι στην γενική εικόνα.Κάποιοι της βάσης διαφωνούν με την ηγεσία και προσπαθούν να πιέσουν τους ανωτέρους τους αλλά μάταια.Για χάριν του κόμματος δεν αποχωρούν και βάζουν σε δεύτερη μοίρα το καλό της πατρίδας τους.Οι άλλωτε απορριπτικές δυνάμεις του κέντρου,έχουν χάσει την αξιοπιστία τους με οδυνηρές συνέπειες για όλους όσους αντιτίθενται στο έκτρωμα αυτής της(διά-)λυσης.
ΔΗ.ΣΥ. όντας αντιπολίτευση παρέχει πλήρη στήριξη στο ΑΚΕΛ (;;;) και δηλώνει ξεκάθαρα ότι συμπαραστέκεται σε αυτό και τη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο.Αφού το στήριξαν και το στηρίζουν…Πλέον επικρατεί ο όρος ΔΗΣΑΚΕΛ αφού οι ανακοινώσεις τους και οι θέσεις τους για το εθνικό θέμα ταυτίζονται πλήρως.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι λίγοι ‘’ονειροπόλοι’’,’’ακραίοι εθνικιστές’’, ’’απορριπτικοί’’ ,’’θιασώτες της διχοτόμησης’’ όπως προαναφέραμε, που ‘’υπονομεύουν’’ το έργο της πολιτικής εξουσίας. Αυτοί που ανέκαθεν δεν εμπιστευτήκαν τους πολιτικούς, που υποτιμούν βάναυσα τη νοημοσύνη και τη διανοητική τους επάρκεια και κρίση.Αυτοί που έμειναν πιστοί στις μεταθανάτιες εντολές των ηρώων τους. Δεν ανεχθήκαν ποτέ εκβιασμούς και αντισταθήκαν σε εκφοβισμούς ότι αν δεν αποδεχόνταν το τερατούργημα Ανάν, θα τους το ξανάφερναν ξανά και ξανά. Δεν λύγισαν σε συλλήψεις,πνευματική τρομοκρατία και λασπολογία που εκφραζόντουσαν από τους πιο πάνω φορείς ώστε να τους περιθωριοποιήσουν.
Τελειωμένος είναι μόνο ο αγώνας που εγκαταλείπεται και εμείς δεν έχουμε μάθει να εγκαταλείπουμε.Έχουμε μάθει να υψώνουμε το ανάστημα μας και να βάζουμε τα στήθη μπροστά.Να μην περάσουν οι Ομοσπονδιακοί.Να μην ξεχάσουν οι αδερφοί μας ποιοι ήταν οι προγόνοι μας και τι έδωσαν για εμάς.Να μην ξεχάσουν τις βάρβαρες ορδές του Αττίλα που σκότωσαν,βίασαν,λεηλάτησαν και ατίμασαν τα άγια χώματα μας που έχουν ποτιστεί με αίμα Ελληνικό. Ως Έλληνες της Κύπρου δεν απαιτούμε τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από όσα δικαιούνται και απολαμβάνουν οι Ευρωπαίοι. Απαιτούμε την ελευθερία μας. Απαιτούμε να σέβονται την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την ευρωπαϊκή μας ιδιότητα. Απαιτούμε να σέβονται την αξιοπρέπεια, την εθνική τιμή και την περηφάνια μας. Απαιτούμε να αποφασίσουμε εμείς για το μέλλον αυτού του τόπου. Ούτε εγγυητές θέλουμε ούτε κηδεμόνες.Απαιτούμε απελευθέρωση από τα κατοχικά στρατεύματα και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης που από το ’60 μας αρνήθηκαν οι Βρετανοί επιβάλοντας μας αύτο που ήξεραν ότι δεν θα άντεχε στο χρόνο.Έχουμε χρέος να ξαναφέρουμε το μωσαϊκό του 76% ξανά στο ύψος των περιστάσεων.
Η ελευθερία επιβάλλει την ευθύνη,γι'αυτό και τοσοι άνθρωποι τη φοβούνται πολύ.Εμείς όμως όσο αναπνέουμε θα αγωνιζόμαστε για’κείνην, γιατί δεν πρόκειται να μας την χαρίσει κανείς.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ-ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ-ΕΝΩΣΙΣ
Ανδρέας Σωτηρίου.

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Χαρίτα Μάντολες σύμβολο αντίστασης του Κυπριακού Ελληνισμού


Σύμβολο αγώνα και αντίστασης στη Κύπρο η Χαρίτα Μαντόλες..Τριάντα τέσσερα χρόνια χρειάστηκε να περάσουν για να διακριβώσει η Χαρίτα Μάντολες την τύχη των αγαπημένων της ανθρώπων οι οποίοι από τον Ιούλιο του 1974, μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ανήκαν στην λίστα των αγνοουμένων. Η Χαρίτα Μάντολες, ο άνθρωπος με τους περισσότερους συγγενείς αγνοούμενους του 1974,αγνούσε τον πατέρα της, τον σύζυγό της και τους δύο γαμπρούς της.Τα οστά των τεσσάρων ανθρώπων βρέθηκαν στον ίδιο ομαδικό τάφο στο κατεχόμενο χωριό Ελιά Κερύνειας και ταυτοποιήθηκαν με γενετικό υλικό...

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ-YOUTUBE


Στο διεθνές δίκυο YOUTUBΕ γίνεται μεγάλη μάχη μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων και το συμφερόντων που εκπροσωπούν.Εμείς οι Έλληνες προσπαθούμε για την μέγιστη δυνατή προβολή των εθνικών μας δικαίων.
Οι 'Ελληνες από την Ελλάδα,την Κύπρο,τις Η.Π.Α,την Γερμανία,την Αυστραλία,τον Καναδά και όλα τα μέρη της γης γίνονται μια γροθιά και πολεμούν αυτούς που επιβουλεύονται τη πατρίδα μας και μάχονται τα εθνικά μας δίκαια.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

ΒΥΖΑΝΤΙΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ



Όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες είχαν το στοιχείο της συμμετοχής με τη βία ή την πειθώ πολλών Εθνών και Πολιτισμών. Ένα εκ των Εθνών δέσποζε με την ισχύ του και διατηρούσε υποταγμένα τα υπόλοιπα.

Κανείς δεν αρνήθηκε ότι στην Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν κυρίαρχο στοιχείο οι Τούρκοι, στην Ρωσική οι Ρώσοι, στην Αγγλική οι Άγγλοι παρόλο που οι τελευταίοι ιδιαιτέρως αποτελούσαν σαφώς μειοψηφία μέσα στην αχανή, συμπεριλαμβάνουσα μάλιστα και τις Ινδίες αυτοκρατορία των, οι δε Τούρκοι ήταν επίσης μειοψηφία ανάμεσα στους Ελληνοχριστιανικούς, Σλαβικούς, Αραβικούς, Αρμενικούς Κουρδικούς και άλλους πληθυσμούς.
Στις ανωτέρω αυτοκρατορίες σαφώς υπήρχε το στοιχείο της επιβολής δια της ισχύος του Έθνους που δέσποζε, σαφώς μικρότερη υπήρξε η
Πολιτισμική επιβολή με αυξομειούμενη κατα περίπτωση βεβαίως ένταση.
Στην ένδοξη Ελληνική Αυτοκρατορία της Ανατολής, υπάρχει το στοιχείο της επιβολής πρώτα του πολιτισμού στην προκάτοχο Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και κατόπιν της μεταβάσεως στην Πολιτική επιβολή του Ελληνικού Έθνους όχι δια των όπλων αλλά δια της γλώσσης, της πληθυσμιακής υπεροχής, και βεβαιώς της γενικότερης Πολιτισμικής υπεροχής του Ελληνικού στοιχείου στο ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας.
Έτσι το Βυζάντιο δημιουργήθηκε όχι διότι έτυχε οι Έλληνες να επικρατήσουν μέσω μιας στρατιωτικής υπεροχής μια δεδομένη εποχή αλλά εκ των πραγμάτων. Όχι επιφανειακώς αλλά εκ βάθρων. Δια αυτό η Μεγάλη αυτοκρατορία έζησε περισσότερο απο κάθε άλλη αφού ξεπέρασε τα 1.100 έτη βίου την ώρα που οι προαναφερθείσες ούτε το ήμισυ του βίου της δεν έφθασαν. Μόνον στους Έλληνες αρνούνται κάποιοι κύκλοι τον Ελληνικό χαρακτήρα της αυτοκρατορίας των.
Η πολεμική ενάντια στην Αυτοκρατορία εντάσεται μέσα στα πλαίσια των συμφερόντων των πρώην βαρβαρικών κρατών ανατολής και δύσης τα οποία οφείλουν μεν την ύπαρξη τους στον Ελληνικό Πολιτισμό όπως τον έλαβαν κυρίως απο την Αυτοκρατορία, όπως οφείλουν και σχεδόν όλες τις διαστάσεις του ιδιωτικού και δημοσίου βίου τους, δεν θέλουν όμως ένα ισχυρό Κράτος στην νευραλγική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου το οποίο επαξίως θα διεκδικεί μερίδιο όχι μόνο στην τοπική αλλά και στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι βάρβαροι της δύσης πρώτοι το 1204 με την επαίσχυντη 4η "σταυροφορία και με δόλο εκμεταλλεύθηκαν τις δυναστικές έριδες μεταξύ των μελών του Βασιλικού μας Οίκου των Αγγέλων και κατέλαβαν την Πρωτεύουσα μας Κωνσταντινούπολη την οποία λεηλάτησαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο και προχώρησαν στην διανομή των εδαφών της Αυτοκρατορίας. Το γεγονός αυτό επέφερε τέτοιο πλήγμα στην άλλοτε Κραταιά Βασιλεία των Ελλήνων Αυτοκρατόρων που ποτέ δεν συνήλθε, οδηγώντας την στην δεύτερη άλωση και κατοχή απο τους άλλους βαρβάρους, της ανατολής αυτή τη φορά, τους οθωμανούς τούρκους αν και ο τελευταίος Βασιλέας και Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ΙΑ' Δραγασης Παλαιολόγος και οι τελευταίοι πιστοί του άρχοντες αντιστάθηκαν μέχρις εσχάτων (1453).
Μετά την άλωση και ιδιαιτέρως μετά την ναυμαχία της Ναυπάκτου εδημιουργήθη η εντύπωση ότι οι δυτικοί άρχισαν να αλλάζουν στάση
και να πολεμούν υπέρ της απελευθερώσεως των Ελλήνων αφού μετανόησαν για το σφάλμα τους να καταστρέψουν την αυτοκρατορία και μετα να την αφήσουν αβοήθητη αν και ομόθρησκη να χαθει μεσα στην Τουρκική θάλασσα που την περιέσφιγγε.
Οποία πλάνη. Οι βάρβαροι της δύσης διατηρούσαν τις περισσότερες φορές φιλικότατες σχέσεις με τους μογγολικής καταγωγής τούρκους και οι όποιες διενέξεις μεταξύ τους έλαβαν χώρα όταν τα συμφέροντα τους υπήρξαν αντικρουόμενα. Η δε διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που υποβοήθησαν οι δυτικές δυνάμεις έγινε με τον τρόπο που έγινε για να μοιραστεί η περιοχη των βαλκανίων και της εγγυούς ανατολής σε κρατίδια μαριονέτες εκ των οποίων κανένα δεν θα υπερίσχυε τοπικά και έτσι εκείνοι θα διοικούσαν ανενόχλητοι εφαρμόζοντας την τακτική διαίρει και βασίλευε.
Προτίμησαν δε αυτή την πολιτική της διάλυσης της αιματοβαμμένης και εγκληματικής αυτοκρατορίας των οθωμανών φοβούμενη την ραγδαία άνοδο του Ελληνισμού μέσα στην ίδια την τουρκική αυτοκρατορία και την επερχόμενη επικράτηση του είτε δια των όπλων είτε εκ των έσω γεγονός που θα επέφερε την Ανάσταση του Βυζαντίου, γεγονός που ήταν και είναι ιδιαιτέρως απευκτέο δια αυτούς.
Δεν θέλουν λοιπόν οι μεγάλες δυνάμεις ισχυρό Κράτος στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου αλλά αδύναμα κρατίδια που ευκόλως θα ελέγχουν, προτίμησαν και κάποιοι εξ αυτών προτιμούν ακόμη μια αυτοκρατορία ως η τουρκική η οποία ήταν οικονομικά ασθενής και τους επέτρεπε ή θα τους επιτρέψει την οικονομική διείσδυση και έλεγχο, σε καμία περίπτωση δεν θέλουν μια ισχυρή δύναμη η οποία θα επικρατούσε και οικονομικά όπως θα ήταν η Αναστημένη Αυτοκρατορία των Ελλήνων προσαρμοσμένη βέβαια στα σύγχρονα πλαίσια.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτά εντάσεται η πολεμική ενάντια στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία γενικότερα αλλά και η άρνηση της Ελληνικότητας της ειδικότερα.

Γεώργιος Παπασημάκης
Αντιπρόεδρος ΜΚΟ ΕΡ.Κ.ΕΛ

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

ΕΠΙΤΥΧΙΜΕΝΗ Η ΑΝΤΙΚΑΤΟΧΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ




ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΔΙΕΞΗΧΘΗΚΕ Η ΑΝΤΙΚΑΤΟΧΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Φ.Ε.Κ. ΑΘΗΝΑΣ,Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΟΡΥΦΩΘΗΚΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΕΝΩ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΣΥΝΑΥΛΙΑ.ΤΟ ΕΡ.Κ.ΕΛ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Γ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟ.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος για όλα...



Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος για
Σκοπιανό
Μουσουλμάνους Θράκης
Εικόνες στα σχολεία
Φορολογία Εκκλησίας κ.α

ΘΑΥΜΑΤΑ- Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ






Μια απο τις συγκλονιστηκότερες εκπομπές του Κώστα Χαρδαβέλα
(Αθέτος Κόσμος) που αποδυκνείει την αλήθεια της πιστεώς μας...

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ


Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ
(Από τον φοιτητή Θεολογίας κ. Σοφό Μιχάλη)

Δεν θα παύση η Αγία του Χριστού Ορθόδοξος Εκκλησία, να αναδεικνύη αγίους έως της συντελείας του αιώνος. Χαίρει η Εκκλησία διά τους νεοφανείς αγίους, εξαιρέτως δε, διά το νέκταρ το γλυκύτατον της εναρέτου ζωής, το πολύτιμον σκεύος των δωρεών του Παναγίου Πνεύματος, τον Θεοφόρον Ιεράρχη, τον Άγιον Νεκτάριον επίσκοπον, Πενταπόλεως.
Ο Άγιος του Θεού, γεννήθηκε την 1 Οκτωβρίου του 1846 στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης κι έλαβε το όνομα Αναστάσιος. Οι γονείς του ήταν ο Δημοσθένης Κεφάλας κι η Μαρία Κεφαλά. Η μητέρα του ήταν πολύ ευσεβής και όταν ο Άγιος ήταν πέντε ετών του δίδαξε τον ν' ψαλμό του Δαβίδ. Όταν ο Αναστάσιος έφθανε στον στίχο " διδάξω ανόμους τας οδούς σου" τον επαναλάμβανε πολλές φορές, σαν να ήξερε πόσο καθοριστικός θα ήταν ο ρόλος του αργότερα.

Για λόγους οικονομικούς αφού τελείωσε το Δημοτικό και το Σχολαρχείο στην πατρίδα του, έφυγε σε ηλικία δεκατεσσάρων χρονών για την Κωνσταντινούπολη, και προσελήφθη ως υπάλληλος σε συγγενικό κατάστημα με μόνη αμοιβή στέγη και τροφή. Παρά τις δύσκολες συνθήκες βρίσκει καταφύγιο στη μελέτη, τη μόνιμη στη ζωή του συντροφιά και, μάλιστα, όσα από τα ρητά τα θεωρούσε ωφέλιμα για τους αγοραστές του, τα σημείωνε στα περιτυλίγματα του καπνού. Αργότερα εργάστηκε ως παιδονόμος στο Αγιοταφικό Μετόχι της Πόλης, όπου διευθυντής ήταν ο θείος του. Αγαπούσε και συμμετείχε σχεδόν κάθε ημέρα στις εκκλησιαστικές ακολουθίες. Ο πόθος διά την Μοναχική Πολιτεία ήταν διακαής.
Το 1868 σε ηλικία είκοσι ετών φεύγει από την Πόλη και μεταβαίνει στην Χίο και υπηρετεί ως γραμματοδιδάσκαλος στο Λιθί, έως το 1873, όπου προσέρχεται στην Νέα Μονή και μετά από τριετή δοκιμασία λαμβάνει στις 7 Νοεμβρίου 1876 το αγγελικό σχήμα με το όνομα Λάζαρος. Στις 15 Ιανουαρίου (ημέρα της βαπτίσεώς του) το 1877 χειροτονείται διάκονος από τον μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο και μετονομάζεται σε Νεκτάριο. Στην Χίο φοιτά στο Γυμνάσιο, αλλά ο σεισμός του 1881 τον αναγκάζει να έρθει στην Αθήνα, όπου στο Βαρβάκειο δίνει τις απολυτήριες εξετάσεις, ως κατ' οίκον διδαχθείς και παίρνει το απολυτήριο
Το 1881 ταξιδεύει στην Αλεξάνδεια, όπου συναντά τον πατριάρχη Σωφρόνιο, ο οποίος τον παροτρύνει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο, κάτι που γίνεται εφικτό με την οικονομική υποστήριξη των αδελφών Χωρέμη. Το 1882 πήρε την υποτροφία του κληροδοτήματος Α.Γ. Παπαδάκη. Πήρε το πτυχίο του τον Οκτώβριο του 1885 με βαθμό "καλώς".
Στις 23 Μαρτίου του 1886 χειροτονείται πρεσβύτερος από τον Αλεξανδρείας Σωφρόνιο. Στις 6 Αυγούστου του ιδίου έτους χειροθετείται Μέγας Αρχιμανδρίτης και Πνευματικός και τοποθετείται στην Πατριαρχική Αντιπροσωπεία Καΐρου. Εργάζεται συνεχώς με ζήλο και αυταπάρνηση. Η Εκκλησία της Αλεξανδρείας τον αμείβει με το ύπατο αξίωμα. Στις 15 Ιανουαρίου του 1889 χειροτονείται μητροπολίτης Πενταπόλεως, στον Άγιο Νικόλαο Καΐρου (ο οποίος ανακαινίστηκε ριζικώς υπό του Αγίου), από τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, τον πρώην Κερκύρας Αντώνιο και τον Σιναίου Πορφύριο. Ως μητροπολίτης συνέχισε να ασκεί τα ίδια καθήκοντα, χωρίς μάλιστα να πληρώνεται, λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης του Πατριαρχείου. Έλαβε ενεργό μέρος για τις εκδηλώσεις της 50ετηρίδος της αρχιερατείας του ευεργέτη και προστάτη του Πατριάρχη, που έμελλε να γίνει διώκτης του. Με μεγάλη ταπείνωση δέχτηκε το αξίωμα της αρχιερωσύνης και είναι αξιοσημείωτο να αναφέρωμεν τι έλεγε προς τον Κύριο: "Κύριε διατί με ανύψωσες εις τοσούτον μέγα αξίωμα; Εγώ σου εζήτησα να γίνω μόνον Θεολόγος κι όχι Μητροπολίτης. Εκ νεαράς ηλικίας Σου εζήτησα να γίνω ένας απλός εργάτης του Θείου Λόγου Σου, και Συ, Κύριε, τώρα με δοκιμάζεις με τόσα πράγματα. Αλλ' υποτάσσομαι, Κύριε, εις το θέλημα Σου, και δέομαι: καλλιέργησε εντός μου την ταπεινοφροσύνην και τον σπόρον των λοιπών αγίων αρετών, δι' ων τρόπων γνωρίζεις, και αξίωσόν με να ζήσω πάσας τας επί γης ημέρας μου συμφώνως προς τους λόγους του μακαρίου Παύλου, όστις λέγει: "Ζω Δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός". Και ο Κύριος εισάκουσε τη δέηση του ταπεινού Ιεράρχου. Οι αρετές του Αγίου διεδόθηκαν παντού και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το θησαυρό που τους χάρισε ο Θεός. Όμως ο δημιουργός της κακίας, ο διάβολος, δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή του. Πράγματι κάποιοι φιλόδοξοι κληρικοί που είχαν εισχωρήσει στο περιβάλλον του ενενηντάχρονου Πατριάρχη διέβαλαν τον Άγιο ότι δήθεν ξεσηκώνει το λαό και επιδιώκει να αναλάβει τον Θρόνο της Αλεξανδρείας. Μάλιστα υπαινίχθησαν και ηθικές παρεκτροπές του δικαίου Νεκταρίου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την παύση του Αγίου από τη Διεύθυνση του Πατριαρχικού Γραφείου και … του επέτρεπαν να λαμβάνει μέρος τροφής εν τη κοινή τραπέζη μετά των ιερέων και να διαμένει στο οίκημα της Πατριαρχικής Επιτροπείας. Μετ' ολίγον αποπέμπεται από την Αίγυπτο με την αιτιολογία " μη δυνειθείς να εξοικειωθή προς το κλίμα της Αιγύπτου". Μάταια ζήτησε να συναντήσει τον Πατριάρχη. Οι πιστοί εθλίβησαν που στερήθησαν τον " συμπαθέστατον των Αρχιερέων και τον αγαθώτατον και δραστηριώτατον των κληρικών".
Εδέχθη ο θείος πατήρ την αδικίαν ταύτην και πικρή δοκιμασία εν πολλή ευχαριστία προς τον Κύριον και ανεχώρησε από την Αίγυπτο κι ήλθε στην Αθήνα το 1889, χωρίς χρήματα και απογοητευμένος αναζητώντας εργασία, αδυνατώντας να πληρώσει ακόμη και τα ενοίκια στην Νεάπολη (Εξάρχεια). Μετά από αγώνες καταφέρνει να πάρει μία θέση ιεροκήρυκος στην Εύβοια. Τον Ιούλιο του 1893 μετατίθεται στην νομό Φθιωτοφωκίδος όπου εργάζεται ακάματα για μόλις έξι μήνες, αφήνοντας άριστες εντυπώσεις. Τον Μάρτιο του 1894 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Εργάζεται με ζήλο Θεού για την εμφύτευση του ιερού ζήλου της ιεροσύνης στους ιεροσπουδαστές του, αλλά και την επαγγελματική τους αποκατάσταση, την αναμόρφωση του αναλυτικού προγράμματος της σχολής, ακόμη και για την καλυτέρευση του φαγητού και την άθληση. Κατάφερε να χορηγούνται τέσσερις υποτροφίες κάθε χρόνο για μαθητές προερχόμενους από τη Μικρά Ασία. Το κυριότερο είναι ότι αποτελεί για αυτούς ένα ζωντανό παράδειγμα. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στη λατρευτική ζωή και ανέδειξε ως λατρευτικό κέντρο το ναό του Αγίου Γεωργίου της Ριζαρείου και τη σχολή πνευματικό ίδρυμα προσκαλώντας επιστήμονες να δίνουν διαλέξεις. Η προσευχή του ήταν το σημαντικότερο λίπασμα για την άνθηση της σχολής. Παράλληλα ασκούσε και λειτουργικό, κηρυκτικό, εξομολογητικό και φιλανθρωπικό έργο. Σχετίζεται με τον παπα-Πλανά και παίρνει μέρος στις αγρυπνίες στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισαίου όπου έψαλαν οι Παπαδιαμάντης και Μωραϊτίδης. Τον Ιούλιο του 1898 επισκέπτεται για πρώτη φορά το Άγιο Όρος. Διέμεινε για ένα μήνα και επισκέφτηκε τα κυριότερα μοναστήρια και σκήτες. Συνδέθηκε ιδιαίτερα με τον Γέροντα Δανιήλ με τον οποίο διατήρησε μία πολύχρονη φιλία. Επίσης συνεδέθη με τον π. Ιερώνυμο Σιμωνοπετρίτη ο οποίος αργότερα διαδέχθηκε τον Άγιο Σάββα της Καλύμνου στην πνευματική καθοδήγηση της μονής στην Αίγινα. Το επόμενο καλοκαίρι (Αύγουστος 1898) ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και την γενέτειρά του Σηλυβρία. Είχε την ευκαιρία να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας της Σηλυβριανής και τους τάφους των γονέων του. Το 1904 έγινε πραγματικότητα η επιθυμία του για ίδρυση γυναικείας μοναστικής αδελφότητος, αρχικά αποτελουμένης από τέσσερις αδελφές. Ο Άγιος δεν έπαυε να τις κατευθύνει πνευματικά, να τις στηρίζει ηθικά και οικονομικά. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1908 υπέβαλε την παραίτησή του από τη διεύθυνση της Ριζαρείου λόγω ασθενείας.
Αφοσιώνεται στην καθοδήγηση των μοναχών, στην ανοικοδόμηση της μονής, στη συγγραφή και στην πνευματική και οικονομική στήριξη των αδυνάτων κατοίκων του. Οι δοκιμασίες όμως δεν σταμάτησαν. Για ποικίλους λόγους η επίσημη αναγνώριση της μονής δεν ήλθε παρά μόνο όταν ο Άγιος είχε κοιμηθεί. Επιπλέον, κατηγορήθηκε για ανηθικότητα από τη μητέρα μίας κοπέλας που κατέφυγε στη μονή να μονάσει. Όλες αυτές τις δοκιμασίες τις βίωνε με απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό και είναι χαρακτηριστικό πως μία από τις προσφιλείς ασχολίες του ήταν η φιλοτέχνηση σταυρών στους οποίους έγραφε " Σταυρός μερίς του βίου μου".
Η υγεία του Αγίου ήταν πάντα εύθραυστη. Από τις αρχές του 1919 η πάθηση του προστάτη άρχισε να επιδεινώνεται. Μετά από παράκληση των μοναχών εισάγεται στις 20 Σεπτεμβρίου στο Αρεταίειο νοσοκομείο των Αθηνών, όπου νοσηλεύτηκε για πενήντα ημέρες. Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 1920, προς το μεσονύκτιο παρέδωσε πλήρης ουρανίου γαλήνης την μακαρία ψυχή του εις χείρας Θεού ζώντος, τον οποίο αγάπησε εκ νεότητος και δι' όλου του βίου εδόξασεν, σε ηλικία 74 ετών. Το τίμιο λείψανο του Αγίου ευωδίαζε και ευώδες μύρον έκβλυζε από το πρόσωπό του. Αυθημερόν μεταφέρθηκε στην Αίγινα, στο Μοναστηράκι του κι εψάλη η εξόδιος ακολουθία και ετάφη εν συρροή κλήρου και λαού.
Ο τάφος του ανοίχτηκε επανειλημμένα κατά τα επόμενα χρόνια και για είκοσι και πλέον έτη το σώμα του ήταν σώον και αδιάφθορον, εκχέον την άρρητον ευωδίαν της αγιότητος ως μυροθήκη του Αγίου Πνεύματος. Αλλ' ύστερον διελύθη, κρίμασιν οις οίδεν ο Θεός, ως διελύθησαν πολλά αδιάφθορα λείψανα αγίων. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1953 έγινε η ανακομιδή των χαριτόβρυτων λειψάνων του, υπό του Μητροπολίτη Ύδρας Προκοπίου, παρισταμένων και άλλων κληρικών, μοναχών και πλήθους λαού. Μια άρρητη ευωδία πλημμύρισε την περιοχή. Το 1961 έγινε η επίσημος αναγνώρισις του Αγίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
"Μέγας ο Κύριος ημών και της μεγαλοσύνης Αυτού ουκ έσται πέρας, ο δοξάζων τους δοξάσαντας αυτού" ως αψευδώς επηγγήλατο. Όντως ο Άγιος Νεκτάριος είναι ο Άγιος του αιώνος μας, ο γλυκύς, ο πράος, ο ανεξίκακος, ο ταπεινός και διά τούτο έλαβε και λαμβάνει τόση χάρη από τον Κύριος της Δόξης. Ο συμπαθής Άγιος να παρέχει ενί εκάστω, εν παντί και πάντοτε την πατρική και σωστική αντίληψίν του και βοήθειαν. Αμήν.

http://www.i-m-patron.gr/agiosnektarios/

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Χαρτοπαιξία – Τυχερά παιχνίδια



Του Αρχιμανδρίτη Παρθενίου - Ηγούμενου Ι. Μ.ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ

Κάθε χρόνο, όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και το νέο έτος, η
χαρτοπαιξία, τα τυχερά παιχνίδια, οι ρουλέτες, τα λαχεία κλπ. Παρουσιάζουν μεγάλη
έξαρση. Έχει περάσει το κακό έθιμο και οι περισσότεροι άνθρωποι υποδέχονται το
νέο έτος με χαρτοπαίγνιο πάνω στην πράσινη τσόχα, μέσα σε αποπνικτική
ατμόσφαιρα καπνού, ύβρεων, βλασφημιών κλπ.
Έτσι αντί ο βασανισμένος και ταλαιπωρημένος άνθρωπος της ζωής του
άγχους, της αβεβαιότητας και των ψυχονευρωτικών καταστάσεων να σκύψει στο
ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, να πάρει από τον γεννηθέντα Σωτήρα του κόσμου την
ειρήνη, την ευλογία, τη γαλήνη και τη λύτρωση, τρέχει στα καταγώγια της αμαρτίας,
κυνηγώντας το εύκολο και πολλάκις παράνομο κέρδος, νομίζοντας ότι έτσι
ψυχαγωγείται ή ελπίζει ότι θα λύσει τα προβλήματά του.
Αντιθέτως αυξάνεται το άγχος και οι νευρώσεις του και συγχρόνως
επιβαρύνει την ψυχή του με μεγαλύτερες αμαρτίες και απομακρύνεται από το Θεό.
Οδυνηρά αποτελέσματα
Έχει αποδειχθεί στην πράξη, ότι τα αποτελέσματα της χαρτοπαιξίας και
γενικά των τυχερών παιχνιδιών είναι οδυνηρά και καταστρεπτικά:
Α) Οικονομικά: Πολλοί είναι αυτοί που έχουν καταστραφεί και
καταστρέφονται καθημερινά από το πάθος αυτό. Περιουσίες μεγάλες έχουν χαθεί σε
μια βραδιά στο τραπέζι του τζόγου, τις ρουλέτες κλπ. Αποτέλεσμα, οικογένειες με
περιουσία και ευμάρεια να μετατρέπονται σε ναυάγια.
Β) Ψυχολογικά: Το πάθος της χαρτοπαιξίας έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει
αρνητικά την ψυχολογική κατάσταση όλων και ιδιαίτερα των νέων. δεδομένου ότι
σήμερα, στα παραδοσιακά τυχερά παιχνίδια, έχει προστεθεί και ο ηλεκτρονικός
τζόγος και γενικά τα τυχερά παιχνίδια, προκαλούν νευρώσεις και εξαρτήσεις
παρόμοιες με την ηρωίνη και τον αλκοολισμό. Το διαρκές κυνήγι του εύκολου
κέδρους (χωρίς εργασία), κάνει τα θύματα ευάλωτα στην απάτη, την κλοπή, τη μέθη,
κ.α. Επειδή όμως οι αποτυχίες είναι κατά κανόνα περισσότερες, οδηγούνται τα
θύματα στην απογοήτευση και την αυτοκτονία.
Γ) Σωματική υγεία: Ο χαρτοπαίκτης και ο κάθε «τζογαδόρος» κατ’ αρχάς
μόνο ενδιαφέρεται να κερδίσει, να πλουτίσει, να κυριαρχήσει σε βάρος των άλλων.
Αργότερα, με την πάροδο του χρόνου, έχει τόσο κυριευθεί από τους αρμόδιους
δαίμονας, ώστε ΔΕΝ τον ενδιαφέρει καν το γεγονός ότι χάνει. Το πάθος γίνεται «η
τέχνη, δια την τέχνην!». Πλήρης ψυχοσωματική εξάρτηση. Ο παίκτης παύει να
ενδιαφέρεται, όχι μόνον για τους άλλους, αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτόν του!
Πολλές φορές ξεχνάει να φάει ακόμα. Την ημέρα στην εργασία του είναι
αφηρημένος. Το μόνο που τον βαστάει κάπως είναι ο καφές και το κάπνισμα. Μισεί
τα πάντα και όλους, γιατί τους θεωρεί ως εμπόδια στη ζωή που κάνει. Το μόνο που
σκέπτεται, είναι το πότε θα έλθει το βράδυ για να στρωθεί στο τραπέζι με την
πράσινη τσόχα! Μόνο εκεί αποκτά κάποιο χρώμα το πρόσωπό του! Ο άλλοτε γερός
οργανισμός του έχει προσβληθεί από νευρασθένεια, ταχυπαλμία και κακή λειτουργία
όλων των οργάνων!
Δ) Πνευματικά: Το χαρτοπαίγνιο είναι μεγάλη αμαρτία, σύμφωνα με την
Εκκλησία μας. Αν κερδίσει κάποιος, κλέβει τον ιδρώτα του άλλου τον στερεί από μια
οικογένεια. Αν χάσει, τον στερεί από την οικογένειά του. Ο αρχαίος φιλόσοφος
Αριστοτέλης, τους χαρτοπαίκτες τους αριθμούσε και τους κατάτασσε με τους ληστές
και τους κλέφτες: «Ο κυβευτής (παίκτης χαρτιών – ζαριών), ο λωποδύτης και ο
ληστής, των ανελευθέρων εισί» γράφει. Έχει αποδειχθεί ότι το χαρτοπαίγνιο, τα
καζίνα και τα συναφή, εξουσιάζονται και υπηρετούν το διάβολο. Και για το λόγο
αυτό, το συγκεκριμένο πάθος, ισοδυναμεί με δουλεία στο διάβολο. Βλέπουμε οι
μανιώδεις χαρτοπαίκτες και τζογαδόροι, να είναι πολύ βλάσφημοι και προληπτικοί.
Πολλοί απ’ αυτούς για να κερδίσουν χρησιμοποιούν σατανικά φυλακτά. Μερικοί
μάλιστα φτάνουν στο σημείο, με σατανικές τελετές, να κάνουν συμφωνίες με το
Σατανά.

Η Προέλευση της χαρτοπαιξίας
Η χαρτοπαιξία και τα περισσότερα τυχερά παιχνίδια, επινοήθηκαν όπως
φαίνεται από κινέζικα κείμενα, πολλά χρόνια π.χ. στο Θιβέτ και στην Κίνα από το
λευκό αδελφάτο των Ιμαλαΐων σε συνεργασία με δαίμονες.
Περί το 600 π. Χ. έγινε (σύμφωνα με κινέζικα έγγραφα) στα Ιμαλάια
δαιμονικό συνέδριο, στο οποίο οι δαίμονες δίδαξαν στους ανθρώπους 13 συνολικά
«τυχερά παιχνίδια». Για κάθε σύμβολο και είδος τυχερού παιχνιδιού, διορίστηκε και
ο αρμόδιος δαίμονας.
Έτσι και στα 52 χαρτιά της τράπουλας, αντιστοιχούν 52 κυρίαρχα πονηρά
πνεύματα. Κάθε χαρτί έχει ένα σατανικό σύμβολο και ένα συγκεκριμένο δαιμόνιο
που το εξουσιάζει. Τα δαιμόνια αυτά είναι που συμμετέχουν στη χαρτομαντεία που
γίνεται με την τράπουλα. (Βλέπε βιβλίο Αρχιμανδρίτου Χαράλαμπου Βασιλόπουλου
«Οι 52 δαίμονες της χαρτοπαιξίας»).
Το πρώτο «τυχερό» παιχνίδι που διαδόθηκε ήταν τα ζάρια, τα οποία γρήγορα
μεταδόθηκαν από την Ασία στη Δύση. Οι Αρχαίοι Έλληνες, Ρωμαίοι, Καρχηδόνιοι,
Ασσύριοι και άλλοι αρχαίοι λαοί, φαίνεται ότι γνώριζαν καλά ότι τα ζάρια ήταν στη
δικαιοδοσία των δαιμόνων. Και τούτο, γιατί σε πολλές αρχαίες παραστάσεις με
παίκτες ζαριών, βλέπουμε και παραστάσεις μικρών μαλλιαρών δαιμόνων.
Οι τόποι όπου έπαιζαν συνήθως τα ζάρια ήταν τα πορνεία, δημόσια λουτρά,
καπηλειά και οι αγορές. Από το Ευαγγέλιο γνωρίζουμε ότι οι Ρωμαίοι στρατιώτες
κατά τη Σταύρωση του Χριστού έπαιξαν στα ζάρια τα ιμάτια Του.
Διάδοση τράπουλας
Η τράπουλα μεταδόθηκε στην Ευρώπη περί το 1.400 μ. Χ. από τους εμπόρους
που είχαν επισκεφτεί τις Ινδίες, την Κίνα, την Περσία και άλλες ασιατικές χώρες. Οι
πρώτες χώρες που τη δέχτηκαν ήταν η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία.
Στην Ελλάδα φέρανε τα χαρτιά οι Ενετοί, με το όνομα «τράπουλα», το οποίο
στην Ιταλική ορολογία σημαίνει παγίδα και απάτη. Αλλά και η άλλη Ιταλική
ονομασία «κοντσίνα» σημαίνει επίσης παγίδα, συμπαιγνία.
Το πρώτο ελληνικό γραπτό κείμενο, που μνημονεύει τα χαρτιά στην Ελλάδα,
το συναντούμε σ’ ένα ποίημα. Το ποίημα αυτό, που γράφτηκε το 1949, έχει τίτλο:
«Το Θανατικό της Ρόδου». Ο ποιητής Εμμ. Γεωργιλάς, αποδίδει την πανούκλα, που
θέρισε πολύ κόσμο την εποχή εκείνη, στην οργή του Θεού, επειδή παίζανε εκεί με
μεγάλο πάθος …χαρτιά! Συμβουλεύει λοιπόν τους Ροδίτες και τους καλούς
χριστιανούς, ο Γεωργιλάς, που παρασύρθηκαν στη «σατανική χαρτοπαιξία» να
μετανοήσουν, για να πάψει η δίκαιη οργή του Θεού.
«Και τα παιχνίδια και χαρτιά και ζάρια να τα κάψουν
και όσα βλάπτουν την ψυχή, έργα κακά να πάψουν…»

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΣΤΟ YOUTUBE



Αν εξαιρέσει κανείς πολιτευτές που προέρχονται από το Λαικό Ορθόδοξο Συναγερμό του Γιώργου Καρατζαφέρη,η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών δείχνουν να αδιαφορούν πλήρως για τα εθνικά μας δίκαια,για την ένδοξη Ιστορία μας και τον λαμπρό πολιτισμό μας.Το κενό αυτό προσπαθούν να καλύψουν Έλληνες πατριώτες στο Youtube....

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

ΤΟ ΕΡ.Κ.ΕΛ ΤΙΜΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΟΧΙ



Ο Αντιπρόεδρος του ΕΡ.Κ.ΕΛ και γραμματέας της Νομαρχιακής Βάρης-Βάρκιζας Γεώργιος Παπασημάκης μαζί με τον υπεύθυνο του τμήματος Ορθοδοξίας Γιάννη Παρασκευόπουλο και τον υπεύθυνο του τμήματος Εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας Ντιράν Ματζαριάν θα καταθέσουν στεφάνι στη Βάρη προς τιμή των ηρώων του Έπους του 1940.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Η ΤΟΥΡΚΙΑ 97 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Πέρασαν 97 έτη από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης μας από τους Τούρκους,οι Τούρκοι όχι μόνο εξακολουθούν να κατέχουν εδάφη άλλων λαών αλλά καταπιέζουν βάναυσα τις μειονότητες της χώρας,δηλαδή αυτούς που κατάφεραν να μείνουν στη χώρα παρά τις αλλεπάλληλες γενοκτονίες σφαγές και διώξεις που "προσέφερε" στις μειονότητες απλόχερα το Τούρκικο κατεστημένο.Είναι απολύτως βέβαιο ότι στη Τουρκία εξακολουθούν να ζουν καταπιεσμένοι εκατομμύρια κρυπτοχριστιανοι.Κάτω από αυτές τις συνθήκες και μόνο η συζήτηση για ένταξη της χώρας αυτής στην Ευρωπαική Ένωση κρίνεται απολύτως απαράδεκτη.Χαρακτηριστικό παράδειγμα η βεβήλωση του μεγαλύτερου ναού της Χριστιανοσύνης η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη...


Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ - ΕΡ.Κ.ΕΛ


Μια από τις σπουδαιότερες μη κυβερνητικές οργανώσεις είναι το "Ερευνητικό Κέντρο Ελληνισμού"

H απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης,26 Οκτωβρίου 1912


Η Θεσσαλονίκη που αλώθηκε από τους Οθωμανούς το 1430 μετά την κήρυξη του Α' Βαλκανικού είχε την ευκαιρία για να απελευθερωθεί.Τον Οκτώβριου του 1912, μετά την κήρυξη του Α' Βαλκανικού πολέμου με συμμάχους της Ελλάδας την Σερβία και την Βουλγαρία, εναντίον της καταρρέουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ο Ελληνικός στρατός εφορμώντας από τη Λάρισα Βόρεια, απελευθέρωσε την Ελασσόνα, την Κατερίνη, την Βέροια. Αρχηγός του Ελληνικού στρατού ο διάδοχος Κωνσταντίνος και Πρωθυπουργός ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, γνωρίζοντας ότι οι Βούλγαροι ήδη κατέλαβαν την Καβάλα και τις Σέρρες, θέλησε να προχωρήσει ο στρατός προς ανατολάς, προκειμένου να προλάβει την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ενώ o Διάδοχος επιθυμούσε να προχωρήσει ο στρατός βόρεια, προς απελευθέρωση του Μοναστηριού για να προλάβει τους Σέρβους που κατέβαιναν νότια.
Ο Βενιζέλος, με την διπλή ιδιότητα του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εθνικής Αμύνης, ήρθε σε ρήξη,επέμεινε στην άποψή του, στέλνοντας τηλεγράφημα στον αρχηγό του Στρατού Κωνσταντίνο να στραφεί ανατολικά προς Θεσσαλονίκη χωρίς να χάνει χρόνο.
Πραγματικά, ο Ελληνικός Στρατός, μετά την απελευθέρωση της Βέροιας, στις 20 Οκτωβρίου πολιορκεί την πόλη των Γιαννιτσών και κατορθώνει και διασπά το Τουρκικό μέτωπο και εισέρχεται στα Γιαννιτσά. Οι Τούρκοι, οπισθοχωρούν προς την Θεσσαλονίκη. Προκειμένου να καθυστερήσουν τον Ελληνικό στρατό, καταστρέφουν τις γέφυρες του Λουδία, του Αξιού και του Γαλλικού. Αγγελιοφόροι αναφέρουν ότι η ΙΙ Βουλγαρική μεραρχία βρίσκεται στην πεδιάδα του Λαγκαδά.
Ο Αξιός τεράστιος και αδιάβατος. Τη νύχτα της 23ης προς 24η Οκτωβρίου οι Ελληνικές εμπροσθοφυλακές απελπίζονται καθ΄όσον η κατασκευή γέφυρας απαιτεί τουλάχιστον τρείς μέρες και υλικά δεν υπάρχουν. Η Θεσσαλονίκη κινδυνεύει να χαθεί διαπαντός. Σε μια κίνηση απόγνωσης, στρατιώτες απευθύνονται στα γύρω χωριά, τα Μάλγαρα, τα Κύμινα, τη Χαλάστρα και τη Σίνδο. Η ανταπόκριση των κατοίκων είναι άμεση. Χιλιάδες άνθρωποι προσφέρουν ότι ξύλινο υπάρχει στο σπίτι τους και στο βιός τους, τις βάρκες τους, τα ξύλινα βαρέλια, τις πόρτες από τα σπίτια τους, ακόμα και τις κάσες. Δουλεύουν ασταμάτητα χιλιάδες κόσμου και στρατιωτών, άυπνοι και το πρωί της 24ης Οκτωβρίου η γέφυρα είναι έτοιμη.
Η διάβαση των ποταμών κρατάει μέχρι το πρωί της 26ης Οκτωβρίου, και από το μεσημέρι της ίδιας μέρας, οι προφυλακές της VII είναι ορατές πλέον από τους πανικόβλητους επιζήσαντες Τούρκους που βρισκόταν σε ακόμη αθλιότερη κατάσταση. Το απόγευμα της 26ης διάσπαρτες ομάδες της VII μπαίνουν στο Χαρμάνκιοϊ (Κορδελιό) και στα υψώματα του Ευόσμου. Αντίθετα, η Ελληνική χωροφυλακή προωθείται και εισέρχεται από τη Δυτική πύλη στη Θεσσαλονίκη. Η Βουλγαρική ΙΙ Μεραρχία βρίσκεται 4,5 χιλ. μακριά από το κέντρο της πόλης και στρατοπεδεύει τη νύχτα στην περιοχή του σημερινού Τιτάν.Εν τω μεταξύ ο διοικητής της Θεσσαλονίκης, Ταξίμ Πασάς, διαπραγματεύεται την παράδοση της πόλης στους Έλληνες, λέγοντας "από τους Έλληνες την πήραμε, στους Έλληνες θα την παραδώσουμε". Ο Κωνσταντίνος όμως απέρριψε δύο φορές τους όρους του Τούρκου αρχιστράτηγου Χασάν Ταξίν πασά με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος και να επίκειται η κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τον βουλγαρικό στρατό. Τότε ο Βενιζέλος διέταξε τον Κωνσταντίνο να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη χωρίς καθυστέρηση.Διαπραγματεύεται τους όρους παράδοσης και τελικά την νύχτα της 26ης προς 27η Οκτωβρίου υπογράφεται το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης. Την επομένη, ο Ελληνικός στρατός εισέρχεται πανηγυρικά στην πόλη.
Τελείται πανηγυρική δοξολογία στον ιερό ναό του Αγίου Μηνά. Είναι συγκλονιστικές οι μαρτυρίες ανθρώπων από την υποδοχή του στρατού. Η πόλη ανοίγει τις πύλες της στους απελευθερωτές.
Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης είναι η αρχή του οράματος της μεγάλης Ελλάδας.
Το βράδυ λοιπόν της 26ης Οκτωβρίου, ημέρα της γιορτής του πολιούχου και προστάτη της πόλης Άγιου Δημητρίου απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη. Ο Αγ. Δημήτριος έχει συνδέσει το όνομά του με την πόλη αυτή και τιμάται ως πολιούχος, καθ' όσον υπάρχουν μαρτυρίες από θαύματα του Αγίου, που κατά την περίοδο πολιορκίας της πόλης από αλλοφύλους.Πολύς κόσμος έβλεπε τον Άγιο Δημήτριο στα τείχη της πόλης...

Η αίρεση των Πεντηκοστιανών

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙC ΠΑΤΡΩΝ
--------------------------------------------------------------------------------
H ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευαγγέλου Κ. Πριγκιπάκη
Εφημερίου Ι.Ν. Αγίων Αποστόλων Πατρών

Η αίρεση των Πεντηκοστιανών έλαβε καταχρηστικά το όνομά της από το γεγονός της Πεντηκοστής, δηλαδή από την κάθοδο του αγ. Πνεύματος με τη μορφή πυρίνων γλωσσών και το φωτισμό των αποστόλων στο υπερώο των Ιεροσολύμων, πενήντα ημέρες μετά την ανάσταση του Χριστού(Πραξ.2,1-13). Για το λόγο αυτό και οι οπαδοί της, που αυτοαποκαλούνται «άνθρωποι της Πεντηκοστής», θεωρούν εσφαλμένως, ότι κατά τις λατρευτικές τους εκδηλώσεις επαναλαμβάνονται και σ’ αυτούς όλες εκείνες οι έκτακτες χαρισματικές εκδηλώσεις που συνέβησαν στους μαθητές του Χριστού. Και τούτο, διότι πιστεύουν ότι πραγματοποιείται η κάθοδος του Πνεύματος προσωπικά σε κάθε «πιστό», γεγονός που, όπως ισχυρίζονται, έχει ως αποτέλεσμα να παρατηρούνται, κατά τρόπο αόρατο και μυστικό, «υπερφυσικά» φαινόμενα, τα οποία εκλαμβάνονται ως το «βάπτισμα του Αγ. Πνεύματος». Είναι βέβαιο, όμως, ότι όλ’ αυτά τα φαινόμενα, όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την παρουσία και τη δράση του Αγ. Πνεύματος στις καρδιές τους, αλλά, αντίθετα, υπογραμμίζουν με έμφαση την παντελή απουσία του, αποτελούν οικτρή πνευματική πλάνη και υποδηλώνουν την παρουσία και την επενέργεια του σατανικού πνεύματος σ’ αυτά. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, δηλαδή, ότι τα φαινόμενα αυτά συνιστούν, μάλλον, ακραίες ψυχολογικές αντιδράσεις παθολογικής φύσεως, στις οποίες παρατηρούνται ευκρινώς συμπτώματα δαιμονισμού.


2. Η πεντηκοστιανή «προϊστορία»: Το γεγονός της Πεντηκοστής, ο

Προτεσταντισμός και οι Πεντηκοστιανοί.

Πρίν αναφερθούμε λεπτομερέστερα στην ιστορία της αιρέσεως των Πεντηκοστιανών, είναι απαραίτητο να γίνει λόγος για την πνευματική τους προϊστορία, δηλαδή τις προτεσταντικές τους καταβολές, καθότι διαδίδουν ψευδώς ότι η κίνησή τους δεν ιδρύθηκε από άνθρωπο, αλλά έλκει την καταγωγή της από το γεγονός της εκχύσεως του Αγ. Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής.

Η επέλευση του Πνεύματος του Θεού, όμως, δεν πραγματοποιήθηκε τον 20ο αι., που εμφανίστηκαν οι Πεντηκοστιανοί, αλλά συνέβη περί τα μέσα του 1ου αι. στην Εκκλησία και για την Εκκλησία και μάλιστα πενήντα ημέρες μετά την ανάσταση και δέκα ημέρες μετά την ανάληψή του Ιησού Χριστού στους ουρανούς. Το γεγονός αυτό πραγματώθηκε ως εκπλήρωση της υπόσχεσης την οποία είχε δώσει στα μέλη του αιωνίου μυστηρίου της Εκκλησίας του, πρώτα μέσω του προφήτου Ιωήλ, ως άσαρκος Λόγος του Θεού και κατόπιν, λίγο πρίν αναληφθεί, στους μαθητές του, ως ενανθρωπήσας Κύριος. Είχε, δηλαδή, διαβεβαιώσει πρώτα το ευσεβές «λείμμα» του Παλαιού Ισραήλ, ότι «το Πνεύμα μου πλουσιοπάροχα θα το χαρίσω σε κάθε άνθρωπο» (Ιωήλ 3,1), ενώ στους μαθητές του κατόπιν, που υπήρξαν το πρώτο «λείμμα» της Εκκλησίας του Νέου Ισραήλ, υποσχέθηκε, ότι θα παρακαλέσει το Θεό Πατέρα «να δώσει άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αληθείας, ώστε να είναι πάντα μαζί» τους (Ιωάνν. 14,15). Γι’ αυτό και μετά την ανάστασή του εμφανιζόταν συχνά στους αποστόλους και τους προέτρεπε να μην απομακρυνθούν από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένουν από το Θεό Πατέρα την εκπλήρωση της υπόσχεσης που τους είχε δώσει, «ότι, δηλαδή,…εσείς θα βαφτιστείτε σε λίγες μέρες με το Άγιο Πνεύμα» (Πράξ. 1,5).

Έτσι, όταν έφτασε η ημέρα της Πεντηκοστής «τους παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που μοιράστηκαν και κάθισαν από μία στον καθένα απ’ αυτούς. Όλοι τότε πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Άγιο Πνεύμα» (Πράξ. 2,3-4). Μιλώντας άλλες γλώσσες οι απόστολοι, όμως, δεν εξέπεμπαν άναρθρες και ακατανόητες κραυγές όπως κάνουν οι Πεντηκοστιανοί στις συνάξεις τους, αλλά μιλούσαν φωτισμένοι με το άγ. Πνεύμα και από το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί εκεί έκπληκτο, «ο καθένας τους άκουγε…να μιλάνε στη δική του γλώσσα» (Πράξ. 2,6). Γι’ αυτό, αν και είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στο υπερώο άνθρωποι από διαφορετικές εθνότητες και με διαφορετικές γλώσσες, όπως «Πάρθοι, Μήδοι και Ελαμίτες, κάτοικοι της Μεσοποταμίας, της Ιουδαίας και της Καππαδοκίας, του Πόντου και της Ασίας, της Φρυγίας και της Παμφυλίας, της Αιγύπτου, και από τα μέρη της Λιβυκής Κυρήνης, Ρωμαίοι…, Κρητικοί και Άραβες», όχι μόνο διαπίστωναν ότι, μιλώντας οι απόστολοι, «ακούμε να μιλούν στις γλώσσες μας για τα θαυμαστά έργα του Θεού» (Πράξ. 2, 9-11), αλλά διερωτούνταν κιόλας για τους μαθητές του Χριστού, «Πώς λοιπόν όλοι αυτοί μιλάνε στη δική μας μητρική γλώσσα» αν και είναι Γαλιλαίοι; (Πράξ. 2,7-8). Οι άγιοι απόστολοι, δηλαδή, σε αντίθεση με τους αιρετικούς Πεντηκοστιανούς, δεν μιλούσαν ξένες και ακατανόητες από το ακροατήριό τους γλώσσες, αλλά με τη χάρη του αγ. Πνεύματος κήρυτταν τα θαυμαστά έργα του Θεού στη γλώσσα τους και οι περευρισκόμενοι έξω από το υπερώο τους άκουγαν και τους καταλάβαιναν ο καθένας στη δική του γλώσσα.

Η κάθοδος του Αγ. Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή, όμως, δεν είχε έκτακτο, επαναλαμβανόμενο και περιοδικό χαρακτήρα, ούτε είχε ως μόνο σκοπό, όπως πιστεύουν οι Πεντηκοστιανοί, να προσφέρει κυρίως τη γλωσσολαλιά στους αποστόλους. Αλλά είχε ως αποστολή να παραμείνει μόνιμα και για πάντα στην Εκκλησία (Ιωάνν. 14,16), με σκοπό να συγκρατεί τα μέλη της στην αληθινή και ορθή διδασκαλία του Ιησού Χριστού, να τα παρηγορεί και να τα ενισχύει στον πνευματικό τους αγώνα, ως «Παράκλητος», αλλά και να τα διδάσκει διαρκώς «τα πάντα», υπενθυμίζοντάς τους, όπως τους υποσχέθηκε ο Κύριος, «όλα όσα σας έχω πει εγώ» (Ιωάνν. 14,26). Για το λόγο αυτό διαμένει και ενεργεί μόνο μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, εντός της οποίας και μέσω των ιερών μυστηρίων, τα οποία τελούν μέχρι σήμερα και έως τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου οι, άμεσοι διάδοχοι των αποστόλων, επίσκοποι και με την άδειά τους οι πρεσβύτεροι, εκχέει τη θεία χάρη προς τους ανθρώπους και διανέμει τα ποικίλα χαρίσματα του, ως σημεία της σωτηρίας τους. Οι Πεντηκοστιανοί, όμως, ούτε στην Εκκλησία του Χριστού ανήκουν, ούτε επισκόπους με αποστολική διαδοχή έχουν, ούτε πρεσβυτέρους, ούτε μυστήρια παραδέχονται και τελούν, γι’ αυτό και το άγ. Πνεύμα ούτε κατοικεί, ούτε ενεργεί στις καρδιές τους, εφ’ όσον οι ίδιοι, ουσιαστικά και ενσυνείδητα, στερούν από τους εαυτούς τους την επενέργεια του. Παρά ταύτα, όμως, κι ενώ το άγ. Πνεύμα δρα αιωνίως στην Εκκλησία και από την ημέρα της Πεντηκοστής με τη φανέρωσή της, εδώ και 2.000 χρόνια, «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της», η πεντηκοστιανή αίρεση, που αποτελεί στην πραγματικότητα ένα από τα νεότερα πνευματικά παρακλάδια και τέκνα του κακόδοξου Προτεσταντισμού, ισχυρίζεται, χωρίς ενδοιασμούς, ότι οι ρίζες της ανάγονται στις αρχές της Εκκλησίας και το γεγονός της Πεντηκοστής.. Το πλέον βέβαιο, όμως, και ιστορικώς αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι, ότι η πεντηκοστιανή κίνηση δεν έχει ούτε πνευματική, αλλά ούτε ιστορική σχέση με την Πεντηκοστή και τη Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, εφόσον κατάγεται άμεσα, πνευματικά και ιστορικά, από τη μεγάλη προτεσταντική αίρεση, μέσα στα σπλάχνα της οποίας γεννήθηκε και διαμορφώθηκε ως την αυτονόμησή της, μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα.

Είναι άλλωστε γνωστό, ότι και ο Προτεσταντισμός ως θρησκευτικό μόρφωμα και φαινόμενο εμφανίστηκε μόλις τον 16ο αιώνα, αρχικά, εντός του κατά τον 11ο αι. αποσχισθέντος από το σώμα της Εκκλησίας μεσαιωνικού Ρωμαιοκαθολικισμού, ως μορφή αντίδρασης στις αυθαιρεσίες του παπικού απολυταρχισμού και κατόπιν ως αυτόνομη θρησκευτική κίνηση με αυτοτελή οργάνωση, πολυποίκιλη μορφολογία και όχι ενιαία διδασκαλία. Και τούτο, διότι το περιεχόμενο της πίστεως στηρίχθηκε, με το sola Scriptura, μόνο στην από τον καθένα αυθαίρετη, προσωπική και αυτονομημένη από την εκκλησιαστική παράδοση ερμηνεία της αγ. Γραφής. Έτσι, η έλλειψη ενιαίας ερμηνείας της Αγ. Γραφής, οδήγησε στην απουσία ενιαίας διδασκαλίας και οργανώσεως, πράγμα που συνέβαλε αποφασιστικά, ώστε από πολύ νωρίς να πολυδιασπαστεί ως κίνηση και να υπάρχουν σήμερα πάνω από τετρακόσιες αιρετικές προτεσταντικές παραφυάδες, δύο από τις οποίες, ο Μεθοδισμός και οι «κινήσεις αγιότητος» -δηλαδή οι θρησκευτικές ομάδες που πίστευαν ότι η «αγιότητα» συνιστά εμπειρία και χάρη, χωρίς να απαιτεί γι’ αυτό μεταστροφή και δικαίωση- να αποτελέσουν την πνευματική μήτρα, εντός της οποίας κυοφορήθηκε η αίρεση των Πεντηκοστιανών.

Άρα οι Πεντηκοστιανοί δεν είναι τίποτε άλλο από ακραίοι αιρετικοί Προτεστάντες, οι οποίοι, όπως και οι ομοϊδεάτες τους, ακολούθησαν ξεχωριστή πνευματική πορεία, διασπασμένοι σε δεκάδες ομάδες και κινήσεις, ενώ δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το γεγονός της Πεντηκοστής και την Εκκλησία του Χριστού.

2. Ίδρυση, εξάπλωση και διδασκαλία.

Έτσι, παρ’ όλο που ανάγουν την ίδρυση της αιρέσεώς τους στην πρώιμη αποστολική εποχή, η σκληρή αλήθεια και η ωμή πραγματικότητα είναι, ότι οι πρώτοι πυρήνες της πεντηκοστιανής κακοδοξίας εμφανίστηκαν στην Αμερική και τη Βρετανία μεταξύ των ετών 1904 και 1910, κάτι που δείχνει όχι μόνο τη χασματώδη χρονική διαφορά που χωρίζει το υπερφυές και έκτακτο γεγονός της Πεντηκοστής από την ίδρυση της αιρέσεώς στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά παρουσιάζει κατά τρόπο εξαιρετικά εύγλωτο και το μέγεθος του ψεύδους και της πλάνης, στην οποία εξακολουθούν να βρίσκονται. Κι αυτό, διότι, ενώ η Εκκλησία, για χάρη της οποίας συνέβη η Πεντηκοστή, διδάσκει, ότι η κάθοδος του Αγ. Πνεύματος είχε και ως σκοπό να καλέσει τους ανθρώπους σε ενότητα, οι αιρετικοί Πεντηκοστιανοί, ως γνήσιοι Προτεστάντες, δεν επεδίωξαν, γι’ αυτό και δέν κατάφεραν ποτέ, ούτε στη διοίκηση, ούτε στη διδασκαλία τους, αυτήν «την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του αγ. Πνεύματος». Έτσι, όπως είναι γνωστό, από πολύ νωρίς διασπάστηκαν και κατακερματίστηκαν, ως «νέα Βαβέλ», σε πολυάριθμες θρησκευτικές ομάδες με ξεχωριστές διδασκαλίες, με αποτέλεσμα να γίνεται λόγος σήμερα για το «χάος των Πεντηκοστιανών», γεγονός που είναι από μόνο του αρκετό, πιστεύουμε, να καταδείξει την έλλειψη παρουσίας του αγ. Πνεύματος από τις κινήσεις τους, καθώς η κάθοδός του στην Εκκλησία, «εις ενότητα πάντας εκάλεσε».

Όπως είναι κυριολεκτικά χαώδης η μορφολογία τους, το ίδιο χαώδης είναι και η διδασκαλία τους, εφόσον κάθε ομάδα έχει ιδιαίτερα στοιχεία στην πίστη της, στην οποία κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει: α) το πρόσωπο του ιδρυτή της και β) το ενθουσιαστικό στοιχείο που εκδηλώνεται με το κατ’ αυτούς «χάρισμα του Αγίου Πνεύματος» ή, όπως το ονομάζουν, «δεύτερη ευλογία» και «βάπτισμα του αγίου Πνεύματος». Κορυφαίες εκφράσεις του γεγονότος αυτού, όπως ισχυρίζονται, αποτελούν η γλωσσολαλιά, οι προφητείες, τα οράματα, οι εκστατικές καταστάσεις, οι θεραπείες, κ.ά. Όταν μάλιστα παρατηρηθεί ότι συμβαίνουν σε κάποιο «πιστό» κάποια από τα παραπάνω φαινόμενα, τότε πιστεύεται ότι εισέρχεται εντός του το Αγ. Πνεύμα, εμπειρία που εκλαμβάνεται ως εφάμιλλη με την κάθοδο Του στους Αποστόλους κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, γι’ αυτό και συνοδεύεται με την απόκτηση των λοιπών πνευματικών χαρισμάτων. Πιστεύουν, δηλαδή, εσφαλμένως, ότι σε κάθε «φωτισμένο» επαναλαμβάνεται το γεγονός της Πεντηκοστής, ενώ εκείνο που συμπληρώνει την κακοδοξία τους είναι ότι εκλαμβάνουν την απόκτηση του λεγομένου «βαπτίσματος του Αγ. Πνεύματος» ως ανώτερη δωρεά και εγγύηση της σωτηρίας τους. Κι αυτό, διότι, όπως ισχυρίζονται, κατά «την αρπαγή της εκκλησίας», πρίν την έλευση του Αντιχρίστου, θα παραληφθούν όλοι οι «φωτισμένοι» και θα διαφυλαχθούν από το Χριστό.

Όλα αυτά έχουν ως συνέπεια :

α) να απορρίπτουν την ύπαρξη και να καταπολεμούν λυσσαλέα το έργο και την αποστολή της Εκκλησίας, αποκαλώντας την «Βαβυλώνα» και «πόρνη», καθώς οι οπαδοί καθεμιάς από τις πεντηκοστιανές ομάδες πιστεύουν πως η κίνησή τους αποτελεί τη «γνήσια εσχατολογική εκκλησία», η οποία έχει ως σκοπό να αποτελέσει τη βάση για την ένωση «των χριστιανικών εκκλησιών»,

β) να αρνούνται μερικές από τις κινήσεις τους την πίστη στην Αγ. Τριάδα,

γ) να μην αποδέχονται την Ιερά Εκκλησιαστική Παράδοση,

δ)να θεωρούν εσφαλμένως ότι μόνον εκείνοι, λόγω των «πνευματικών τους χαρισμάτων», ερμηνεύουν θεόπνευστα την Αγ. Γραφή,

ε) να απορρίπτουν στην πραγματικότητα όλα τα Ιερά Μυστήρια,

στ) να πιστεύουν, όπως και οι Ιεχωβάδες, στην ψευδώς λεγόμενη «χιλιετή βασιλεία του Χριστού»,

ζ) να διδάσκουν «την αρπαγή της εκκλησίας»,

η) να μην τιμούν το σταυρό του Χριστού,

θ) να μην αποδέχονται την τιμή των αγίων και της Θεοτόκου, της οποίας απορρίπτουν και την αειπαρθενία,

ι) να υβρίζουν το πρόσωπο του Χριστού με τη διδασκαλία ότι είχε και άλλα σαρκικά αδέλφια,

ια) να αποδοκιμάζουν τις Ιερές Εικόνες και να χαρακτηρίζουν την τιμή τους ως ειδωλολατρεία και

ιβ) να απορρίπτουν ασεβώς τα μνημόσυνα υπέρ των κεκοιμημένων.


3. Οι θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας έναντι των Πεντηκοστιανών.

Η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία του Χριστού απορρίπτει και αποδοκιμάζει όλες τις παραπάνω κακόδοξες θέσεις της πεντηκοστιανής αιρέσεως, γι’ αυτό και τις έχει αναιρέσει πλήρως με σειρά ειδικών έργων θεολόγων, κληρικών και λαϊκών, οι τίτλοι μερικών από τα οποία παρατίθενται στην παράγραφο 8 του παρόντος. Στην παρούσα παράγραφο θα περιοριστούμε μόνο σε γενικές παρατηρήσεις πάνω σε βασικά σημεία των διαφορών τους από την εκκλησιαστική διδασκαλία, όπως η Πεντηκοστή, η Γλωσσολαλιά, η Εκκλησία και τα Έσχατα, προκειμένου ο ορθόδοξος χριστιανός να σχηματίσει μια επαρκή εικόνα για τον κακόδοξο χαρακτήρα της διδασκαλίας τους. Έτσι, κατά την ορθόδοξη διδασκαλία :

Ι. Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ, σε αντίθεση με τη διδασκαλία των Πεντηκοστιανών, δεν συνέβη τον 20ο αιώνα, ούτε λαμβάνει έως και σήμερα χώρα στον καθένα πιστό ξεχωριστά ως γεγονός, αλλά υπήρξε έκτακτο και μοναδικό γεγονός που έγινε ακριβώς πενήντα ημέρες μετά την ανάσταση του Χριστού και έχει μόνιμο χαρακτήρα, καθώς το Αγ. Πνεύμα πλέον ευρίσκεται, ενοικεί και ενεργεί έως τη Δευτέρα Παρουσία στην Εκκλησία, εντός των κόλπων της Οποίας χαριτώνει και αγιάζει, όχι αιρετικούς όπως οι Πεντηκοστιανοί, αλλά κάθε πιστό μέλος της που είναι βαπτισμένο στο όνομα της Αγ. Τριάδος, αποδέχεται χωρίς περικοπές και εκπτώσεις την «άπαξ παραδοθείσα πίστη» Της κι εφαρμόζει απαρεγκλήτως στη ζωή του το ήθος Της.

ΙΙ. Η ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ, το κορυφαίο από τα χαρίσματα που ισχυρίζονται οι Πεντηκοστιανοί ότι τους παραχωρούνται από το Αγ. Πνεύμα, είναι οικτρή πλάνη και φοβερή απάτη, η οποία χρησιμοποιείται ουσιαστικά, μαζί με τις λεγόμενες ψευδοπροφητείες και ψευδοθεραπείες ως στοιχείο εντυπωσιασμού και παραπλάνησης των υποψηφίων θυμάτων τους, ενώ αν εξεταστούν περαιτέρω αυτά ως φαινόμενα, θα αποδειχθεί ότι πρόκειται είτε για ψυχοπαθολογικής φύσεως εκδηλώσεις, είτε, στην πραγματικότητα, για δαιμονικές καταστάσεις, οι οποίες συμβαίνουν σε αποδήμους της χάριτος του Θεού και σε πλάνη ευρισκομένους ανθρώπους. Και αυτό, διότι απ’ όπου απουσιάζει η χάρις του Θεού, όπως συμβαίνει με τους Πεντηκοστιανούς, εκεί βασιλεύει και ενεργεί ο Σατανάς και οι δυνάμεις του. Όσον αφορά τη γλωσσολαλιά των αποστόλων κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, αυτή δεν ήταν μόνιμο χάρισμα, ούτε αφορούσε την εκ μέρους τους χρήση άγνωστων «ξένων γλωσσών» και άναρθρων κραυγών, όπως πιστεύει και διδάσκει για τις εμπειρίες των μελών της η αίρεση των Πεντηκοστιανών, αλλά, όπως τονίστηκε παραπάνω, συνιστούσε το θαύμα της εν Αγίω Πνεύματι κατανοήσεως όλων όσων κήρυτταν από τον καθένα που τους άκουγε εκείνη την ημέρα στη δική του γλώσσα ή διάλεκτο, προκειμένου με τον τρόπο αυτό να τονιστεί η εν Χριστώ επανένωση του ανθρωπίνου γένους, το οποίο χωρίστηκε με τη σύγχυση των γλωσσών στη Βαβέλ, εξ αιτίας της αμαρτίας. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να τονιστεί, ότι η γλωσσολαλιά δεν υπήρξε διαρκές αλλά έκτακτο φαινόμενο και χάρισμα στην Εκκλησία, εφόσον ενωρίς, δηλαδή την πρώιμη αποστολική εποχή (Α΄ Κορ. 14,2-27), κατέλαβε δευτερεύουσα σημασία, ενώ αργότερα ατόνησε ολοκληρωτικά, χωρίς όμως να χαθεί, διατηρούμενο υπό άλλες μορφές, μόνον εντός και για την Εκκλησία. Σε αντίθεση με την γλωσσολαλιά της Εκκλησίας, όμως, που ήθελε να συμβολίσει το μυστήριο της εν Χριστώ ενότητος του ανθρωπίνου γένους, η «γλωσσολαλιά» των αιρετικών Πεντηκοστιανών, όχι την ενότητα δεν επιδιώκει, αλλά μόνο τη διάσπαση και τον κατακερματισμό της ανθρωπότητας υπηρέτησε και υπηρετεί, εφόσον είναι βέβαιο, ότι το φαινόμενο αυτό, αν και «χάρισμα», υπήρξε η κύρια αιτία των απειράριθμων σχισμάτων στους κόλπους της αιρέσεως.



ΙΙΙ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ αποτελεί, όχι πολύμορφο φαινόμενο όπως οι διασπασμένες κινήσεις των αιρετικών Πεντηκοστιανών, ούτε εμφανίστηκε όπως εκείνοι τον 20ο αιώνα, αλλά συνιστά προαιώνιο μυστήριο που έχει ως πηγή του τον Τριαδικό Θεό (Εφεσ. 3,9) και απαρχή το γεγονός της δημιουργίας, η οποία με το μυστήριο της Πεντηκοστής και την κάθοδο του Αγ. Πνεύματος εισήλθε στην τελευταία φάση της πρίν από τη Δευτέρα Παρουσία. Για το λόγο αυτό και ουδεμία σχέση έχει με την πεντηκοστιανή «Εκκλησία των εσχάτων καιρών» ή αυτή «των εκλεκτών», πολύ δε περισσότερο με εκείνη που αποστάτησε, ή με την άλλη που θα αρπαγεί πρίν την έλευση του Αντιχρίστου. Και τούτο, διότι πραγματικοί αποστάτες από την αληθινή Εκκλησία του Χριστού είναι οι ίδιοι οι Πεντηκοστιανοί, που εμφανίστηκαν μόλις τον 20ο αιώνα και, αντί να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στους κόλπους της αγίας Εκκλησίας του Χριστού, προβάλλουν υπεροπτικά την κίνησή του ο καθένας ως την «αληθινή εκκλησία». Επειδή ακριβώς δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Εκκλησία και δεν αποδέχονται την Ιερά Παράδοση της, δεν μπορούν να κατανοήσουν και το αληθινό νόημα του γραπτού μέρους της που είναι η Αγ. Γραφή, το οποίο κακοποιούν βάναυσα και διαστρέφουν προκλητικά, προκειμένου να θεμελιώσουν τις αιρετικές τους θέσεις. Η ανυπαρξία σχέσεως των Πεντηκοστιανών με την Εκκλησία, μάλιστα, αποδεικνύεται περίτρανα και από την έμμεση, αλλά ουσιαστικώς πλήρη αποδοκιμασία του προσώπου του αρχηγού της Ιησού Χριστού, καθώς διδάσκουν ψευδώς την καταδικασμένη από τους πρώτους αιώνες αντίληψη περί «χιλιετούς βασιλείας» Του, επιμένουν στην ασεβή κατάργηση του Τιμίου Σταυρού επί του οποίου σταυρώθηκε, ώστε να αποβεί το όργανο της σωτηρίας και το στήριγμα της Εκκλησίας, καταργούν τα ιερά μυστήρια τα οποία συστήθηκαν από το Χριστό, πρεσβεύουν την αυθαίρετη διδασκαλία ότι είχε σαρκικά αδέλφια, αλλά και ότι η κατά σάρκα Μητέρα του Υπεραγία Θεοτόκος δεν ήταν Αειπάρθενος, για την οποία υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι δεν πρέπει να τιμάται, όπως δεν πρέπει να τιμώνται και οι φίλοι του Χριστού, οι άγιοι. Κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας, όμως, το γεγονός και μόνο ότι κάποιος δεν αναγνωρίζει στην Παναγία τους τίτλους «Θεοτόκος» ή «Αειπάρθενος», σημαίνει ότι αρνείται πλήρως και ολοκληρωτικώς τη θεότητα του Ιησού Χριστού. Όλα αυτά συνηγορούν στη διαπίστωση περί ανυπαρξίας σχέσεως των Πεντηκοστιανών με την Εκκλησία του Χριστού, καθώς επιπλέον υβρίζουν τις ιερές Εικόνες και χαρακτηρίζουν την τιμή τους ως ειδωλολατρία, ενώ απορρίπτουν ασεβώς τα ιερά μνημόσυνα υπέρ των κεκοιμημένων και κατανοούν υλιστικά τα έσχατα.



ΙV. Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΕΡΙ EΣXATΩΝ δεν αποτελεί μέσον για την άσκηση απειλών και ψυχολογικής βίας στον άνθρωπο, όπως με τις πλάνες τους προσπαθούν να κάνουν οι Πεντηκοστιανοί, αλλά χαρά κι ελπίδα για την εκπλήρωση του πόθου κάθε μέλους της Εκκλησίας, το οποίο προσδοκά την ανάσταση των νεκρών και την αιώνια ζωή με το Σωτήρα Χριστό. Αντιθέτως οι Πεντηκοστιανοί, στην προσπάθεια προσελκύσεως νέων μελών στις ομάδες τους, διδάσκουν ότι περιμένουν σύντομα την ανύπαρκτη «αρπαγή της εκκλησίας», πρίν έρθει ο Αντίχριστος, που όπως ψευδώς ισχυρίζονται έχει ήδη γεννηθεί. Για το λόγο αυτό και προτρέπουν πιεστικά τα αθώα θύματά τους να προσχωρήσουν στην κίνησή τους, προκειμένου να σωθούν, καθώς, όπως υπόσχονται, όσοι ενταχθούν στην ομάδα τους, όχι μόνο θα σωθούν, αλλά και θα γίνουν μάρτυρες κατηγορίας εκείνων οι οποίοι δεν έγιναν Πεντηκοστιανοί, όταν θα κριθούν από το Χριστό κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Τέτοια μυθεύματα όμως, ούτε μπορούν να θεμελιωθούν στην Αγ. Γραφή, ούτε μπορούν να κατανοηθούν από την κοινή ανθρώπινη λογική, αλλά ούτε και αντέχουν στη βάσανο της στοιχειώδους κριτικής από την ορθόδοξη θεολογία, καθώς πρόκειται για φοβερές πλάνες, που δεν έχουν ως σκοπό τη σωτηρία αλλά την απώλεια του ανθρώπου.



4. Οι Έλληνες Πεντηκοστιανοί.



Στην παραπάνω αιρετική γραμμή διδασκαλίας, μαζί με τους λοιπούς, κινούνται και οι Έλληνες Πεντηκοστιανοί, που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1924, προερχόμενοι από την Αμερική. Ο πρώτος ευκτήριος οίκος τους λειτούργησε το 1939 στα Βάγια Θηβών από το Δημ. Κατρισιώτη. Το 1929 ξεκίνησαν επίσης άλλες δύο ιεραποστολικές προσπάθειες από διαφορετικές πεντηκοστιανικές ομάδες με τους Χαρ. Μάμαλη και Μιχ. Κούννα, ο οποίος μαζί με τον Σπ. Κωνσταντινίδη ίδρυσαν το 1939 την «Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής». Έπειτα από αυτό, όμως, άρχισε η πολυδιάσπαση, εφόσον λίγο αργότερα αποχώρησε από αυτήν, λόγω προσωπικών φιλοδοξιών ο Κωνσταντινίδης και δημιούργησε δική του ομάδα την οποία ονόμασε «Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής», ενώ αργότερα αποσπάστηκε έπειτα από εσωτερικές έριδες και ο ποιμένας τους Λεωνίδας ή Λούης Φέγγος το 1965 και συγκρότησε την «Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής», αλλά και κάποια μέλη της αργότερα, τα οποία ίδρυσαν το 1988 την «Αποστολική Εκκλησία του Θεού». Από την κίνηση του Κωνσταντινίδη, δηλαδή, την «Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής», αποσπάστηκε μια ομάδα η οποία συγκρότησε την «Εκκλησία του Θεού της Προφητείας», ενώ το 1964 ιδρύθηκε από τον Ηρ. Κουρμπά η «Εκκλησία του Θεού του Πλήρους Ευαγγελίου» και από το Θεοδ. Καλημέρη η «Αποστολική Εκκλησία του Χριστού». Παρ’ όλο που συνέβησαν όλ’ αυτά όμως, οι Πεντηκοστιανοί της Αμερικής, όχι μόνο δεν βοήθησαν στην ενότητα των Ελλήνων «αδελφών» τους, αλλά αντίθετα καλλιέργησαν περισσότερο την πολυδιάσπαση τους, καθώς το 1980 παρουσιάστηκε πλήθος «ιεραποστόλων» με σκοπό τον προσηλυτισμό και τη δημιουργία νέων πεντηκοστιανών «εκκλησιών», ανεξάρτητα κινούμενο στην πλειοψηφία του από τις ήδη υπάρχουσες πεντηκοστιανές ομάδες στην χώρα μας.

Προκύπτει λοιπόν σαφώς από την παραπάνω σύντομη αναφορά, ότι και η ελληνική πεντηκοστιανή κίνηση, επειδή φέρει την προτεσταντική σφραγίδα και νοοτροπία, ακολούθησε τη μοίρα των άλλων Πεντηκοστιανών του εξωτερικού, γι’ αυτό και όχι μόνον πολυδιασπάστηκε και κατακερματίστηκε σε πάμπολλες ομάδες, αλλά χαρακτηρίζεται κι από φοβερή εχθρότητα, με την οποία αντιμετωπίζουν ο έναν τον άλλον οι οπαδοί τους. Όπως υπολογίζεται, μάλιστα, οι πεντηκοστιανές κινήσεις που δρούν στη χώρα μας είναι πάνω από πενήντα ! Από τις ομάδες αυτές, τις οποίες πρέπει να γνωρίζουμε και να αποφεύγουμε, οι κυριότερες είναι οι εξής:



● η Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής.

● η Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής.

● η Εκκλησία του Θεού της Προφητείας.

● η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής.

● η Αποστολική Εκκλησία του Θεού.

● η Εκκλησία του Θεού του πλήρους Ευαγγελίου.

● η Αποστολική Εκκλησία του Χριστού Νέου Ψυχικού.

● η Αποστολική Χριστιανική Εκκλησία.

● η Ζωντανή Μαρτυρία.

● η Αποστολική Εκκλησία του Χριστού.

● η Ελληνική Εκκλησία Αποστολικής Πίστεως

● η Μάχαιρα του Πνεύματος.



5. Η «Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής».



Από τις παραπάνω κινήσεις είναι απαραίτητο να γίνει ευρύτερος λόγος για τη λεγόμενη «Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής», επειδή α) είναι η μεγαλύτερη και η πλέον δραστήρια στη χώρα μας, β) είναι η πλέον ύπουλη και επικίνδυνη και γ) διατηρεί ευκτήριο οίκο και στην πόλη των Πατρών (περιοχή Αγιυάς), όπου δραστηριοποιείται έντονα, προσπαθώντας να παρασύρει ψυχές από ολόκληρο το νομό Αχαΐας.

Πρέπει να τονιστεί ευθύς εξ αρχής, ότι η ζωή της αιρετικής αυτής κινήσεως, όπως και των λοιπών, δεν ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής, αλλά μόλις το έτος 1965, όταν αποστάτησε ο ιδρυτής της Λεωνίδας ή Λούης Φέγγος, από την «Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής», της οποίας ήταν ποιμένας. Επειδή ακριβώς θέλησε να μην ελέγχεται από κανέναν, αλλά να «ορθοτομεί» εκείνος κατά τρόπο υπεροπτικό την «αλήθεια», αποχώρησε μαζί με άλλα 120 μέλη, τα οποία αποτέλεσαν και το πρώτο της «ποίμνιο». Η αίρεση γνώρισε με την πάροδο του χρόνου μεγάλη εξάπλωση και σήμερα έχει περίπου 150 ποιμένες και αριθμεί περί τις 20.000 οπαδούς σε όλη τη χώρα.

Η διδασκαλία της, αν και έχει πολλά κοινά με αυτήν των άλλων πεντηκοστιανών ομάδων που εκθέσαμε παραπάνω, εν τούτοις διαφέρει σε πολλά σημεία, καθώς φέρει την «προσωπική σφραγίδα» του αιρετικού Φέγγου, ο οποίος την ονόμασε «ελεύθερη» για να δείξει ότι, δήθεν, δεν εξαρτάται από τους άλλους Πεντηκοστιανούς, εναντίον των οποίων καταφέρεται ευκαίρως ακαίρως με βαρύτατους χαρακτηρισμούς, ονομάζοντάς τους «λύκους»και «επικατάρατους», ενώ τις ομάδες τους αποκαλεί «θυγατέρες Βαβυλώνος», δηλαδή «πόρνες». Υβρίζει, δηλαδή, όχι κάποιους ξένους, αλλά τους δικούς του πνευματικούς προγόνους, πράγμα που σημαίνει, σύμφωνα με τη λογική του, ότι κι αυτός βρισκόταν στην πλάνη, τουλάχιστον μέχρι το 1965.

Έτσι, η αίρεση αυτή, με τέτοιου είδους συμπεριφορές και αντιλήψεις, όχι μόνο ως «ελευθέρα» δεν προβάλλει, αλλά στην πραγματικότητα είναι υποδουλωμένη στο πάθος της υπερηφάνειας, της πλάνης και της απώλειας, όπου έχει παρασύρει και χιλιάδες άλλες αθώες ψυχές. Κορυφαίο στοιχείο μάλιστα της πλάνης της κινήσεως αποτελεί η κακόδοξη θέση ότι ο Θεός έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά, δηλαδή χέρια και πόδια, ώστε να μπορεί να προσδιοριστεί και τοπικά. Διαβάζοντας τα αυτά κανείς, αναρωτιέται: τι σχέση μπορούν να έχουν άραγε τέτοιες αντιλήψεις με την περί Θεού διδασκαλία της Αγ. Γραφής; ή ποιος μπορεί να είναι πράγματι ο ανθρωπόμορφος θεός των Πεντηκοστιανών του Φέγγου; Ένα πράγμα μόνο είναι απολύτως βέβαιο, ότι ο θεός του κ. Φέγγου μπορεί να είναι οποιοσδήποτε άλλος, όχι όμως ο αληθινός Θεός, τον οποίο διδάσκει η Αγ. Γραφή και πιστεύει η Εκκλησία.

Για να καταλάβει καλύτερα κανείς, όμως, την νοοτροπία, το ψεύδος, την υποκρισία, την πλάνη και το φοβερό εγωισμό που χαρακτηρίζει τα μέλη αυτής της ομάδας, αλλά και να συνειδητοποιήσει το λόγο για τον οποίο πρέπει να τους αποφεύγει πάση θυσία, είναι αρκετό να σταχυολογήσει και να παραθέσει τέσσερις μόνο από τις συχνές και πάμπολλες κρίσεις και απόψεις του αρχηγού της Λούη Φέγγου για τον εαυτό του, τον οποίο προβάλλει ουσιαστικά στις ομιλίες του ως «θεό επί της γής». Έτσι στις 9-10-1979 τόνιζε με τρόπο υπερφίαλο «Επειδή έχω αποκτήσει μια πείρα στο λόγο του Θεού, τα θαύματα, την επιστήμη, ακόμη έχω σπουδάσει όλες τις επιστήμες, γνωρίζω τις θετικές· όποιον βρω μπροστά μου κι είναι αντίθετος προς το ευαγγέλιο μπορώ να τον κάνω να ταπεινωθεί αμέσως» και μάλιστα συνεχίζει ως παντογνώστης πως «όποιος θέλει ας με ρωτήσει ό,τι θέλει κι ό,τι βιβλίο διάβασα, ας έρθει να μού το πει· να του πω εγώ που είναι η ψευτιά (…) ξέρω τα κουμπιά του καθενός και τι λέει ο καθένας και που βασίζεται» (π. Α. Αλεβιζόπουλου, Εγχειρίδιο, σ. 208). Στις 9-11-1982 επίσης συνέκρινε τον εαυτό του με τον άγ. Ιωάννη το Χρυσόστομο, ο οποίος αν και κατά τη γνώμη του «ήταν καλός», σε σχέση όμως με τη δική του αξία και αυθεντία, ήταν ελάχιστος, αφού η «ερμηνευτική <του> αυθεντία είναι μεγαλύτερη από την αυθεντία της Εκκλησίας, στην οποία βασιζόταν ο Χρυσόστομος» (π. Α. Αλεβιζόπουλου, Εγχειρίδιο, σ. 221). Το πλέον τραγικό σημείο της αυτοθεοποιήσεώς του φάνηκε στις 8-5-1984, οπότε διακήρυξε ουσιαστικά ότι επικοινωνεί άμεσα με το «θεό», με τον οποίο μάλιστα συζητούν εκτός των άλλων και τα θέματα με τα οποία θα ασχοληθεί στα κηρύγματά του, παρατηρώντας χαρακτηριστικά πως «δεν ξέρω γιατί ο Θεός σήμερα επέμενε να μιλήσω γι’ αυτό (…)<εννοεί το θέμα>(…) ίσως κάποια αγγελία πρέπει να μας δώσει ο Θεός σήμερα…» (π. Α. Αλεβιζόπουλου, Εγχειρίδιο, σ. 215). Για το λόγο αυτό κι έχει εξασφαλίσει με βεβαιότητα τη σωτηρία του, κάτι που διακήρυξε με περισσή βεβαιότητα στις 19-10-1982 ως εξής : «την έχω ήδη λάβει τη ζωή την αιώνιο, και την αισθάνομαι, τη ζω, με αγάπη, με χαρά, με ειρήνη, με ευλογία, με φανέρωση του θεού στη ζωή μας» (π. Α. Αλεβιζόπουλου, Εγχειρίδιο, σ. 228).

Είναι απαραίτητο να γίνει αναφορά, όμως, και στις πλέον κραυγαλέες από τις ψευδοπροφητείες του κ. Φέγγου για τον Αντίχριστο και την Ε.Ο.Κ (τώρα Ε.Ε). Για τον Αντίχριστο είχε «προφητεύσει» ότι θα εμφανιστεί στη δεκαετία του 1990, οπότε θα έρθει και ο Χριστός να αρπάξει την «ποίμνη του» στον ουρανό και θα κηρυχθεί ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Την «προφητεία» αυτή, μάλιστα τη δημοσίευσε και η εφημερίδα του, «Χριστιανισμός», στο 2ο τεύχος του Ιανουαρίου του 1991. Όμως, όπως είδαμε τίποτε από αυτά δεν εκπληρώθηκε. Ούτε ο Αντίχριστος εμφανίστηκε, αν και είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 2000, ούτε ο Χριστός κατέβηκε να αρπάξει την ποίμνη του κ. Φέγγου, εφ’ όσον ο ίδιος, ως αρχηγός της, συνεχίζει ακάθεκτος με τη δράση του να τον πληγώνει και να καταπολεμά την Εκκλησία του, αλλά ούτε ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε. Για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (τώρα Ευρωπαϊκή Ένωση) είχε αποφανθεί και «προφητεύσει» το 1982, ότι είναι το πραγματικό θηρίο της Αποκαλύψεως με τα δέκα κέρατα, καθώς τότε είχε μόνο δέκα κράτη-μέλη, τα οποία, όπως διακήρυττε, ποτέ δεν θα αυξάνονταν. Μετά την εξαγγελία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, επίσης, περί το τέλος του 1992 κι επειδή η ώρα του Αντιχρίστου, κατά την άποψή του, ήταν πλησίον, αρχηγός του ενιαίου Ευρωπαϊκού Κράτους θα γινόταν ο Αντίχριστος. Ήταν δε τόσο σίγουρος γι’ αυτό, ώστε, όπως τόνιζε, «θα δούμε πολύ καθαρά και ίσως και το πρόσωπο του Αντιχρίστου».

Όπως είναι γνωστό, όμως, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έγινε. Γι’ αυτό και τίθενται τα ερωτήματα: Τι θα μας έλεγε σήμερα (έτος 2007) ο «προφήτης» κ. Φέγγος για να δικαιολογηθεί και να διορθώσει το σφάλμα του, που τα κράτη της Ένωσης έχουν φτάσει τα είκοσι πέντε; Τι θα απαντούσε στην απορία κάθε καλόπιστου ανθρώπου: Γιατί ο Αντίχριστος, έπειτα από τόσα χρόνια, δεν ήρθε; ή γιατί δεν έγινε αρχηγός του Ευρωπαϊκού Κράτους; ή γιατί, τουλάχιστον, μέχρι σήμερα, είκοσι και πλέον χρόνια μετά τον «ερχομό» του, δεν καταφέραμε να δούμε, όχι μόνο τόσο καθαρά, αλλά καθόλου το πρόσωπό του;

Συμφωνούν άραγε όλα τα παραπάνω με το πνεύμα και το γράμμα της αγ. Γραφής; Έχουν σχέση με τη διδασκαλία του Χριστού; Συμφωνούν τα μέλη της ομάδας του με τα μυθεύματα του ιδρυτή της; Αυτό το ήθος εμπνέονται ως μέλη της, κατά τα άλλα, «ελεύθερης εκκλησίας» από τον κ. Λούη Φέγγο και τους ποιμένες του; Ποιόν «θεό» λατρεύουν αλήθεια;

Σ’ αυτά τα ερωτήματα ας απαντήσει κυρίως ο ιδρυτής της, πρώτα στους αθώους που παρέσυρε στην πλάνη, κυρίως όμως με καθαρή συνείδηση ας απαντήσει κατόπιν, όχι στο «θεό» που έπλασε και πιστεύει, αλλά μετανιωμένος ας απολογηθεί στον αληθινό Θεό, τον οποίο καταπολεμά με τρόπο λυσσαλέο και προσπαθεί χρόνια τώρα με τη δράση του να αφανίσει την Εκκλησία του. Γιατί γνωρίζουμε καλά, ότι η τακτική του κ. Φέγγου είναι η ίδια μ’ εκείνη των ψευδοπροφητών όλων των αιώνων και όλων των εποχών, δηλαδή να σκορπίζουν το φόβο και τον τρόμο στις αγνές και άδολες ψυχές, προκειμένου να τις κατακτήσουν προς όφελος προσωπικό. Γι’ αυτό και η καλύτερη απάντηση από μέρους του σ’ όλα τα παραπάνω θα ήταν η σιωπή και η μετάνοια, φάρμακα που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στη θεραπεία της πλάνης του και να συμβάλλουν στη δική του επιστροφή, αλλά και την επιστροφή των αγνών ανθρώπων που παράσυρε, στην αληθινή ποίμνη του Χριστού, που είναι η αγία Ορθόδοξος Εκκλησία.



6. Πως δρουν οι Πεντηκοστιανοί.



Έγινε φανερό λοιπόν από τα ανωτέρω, πιστεύουμε, ότι όλοι γενικώς οι Πεντηκοστιανοί, όχι μόνο δεν προσφέρουν τη σωτηρία με τις πλάνες τους, αλλά οδηγούν τον άνθρωπο με βεβαιότητα στην απώλεια. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να επιδεικνύεται ιδιαίτερη προσοχή και να λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα από τα πιστά μέλη της Εκκλησίας, για προφύλαξη από τη δραστηριότητά τους, καθώς υπάρχει σοβαρός κίνδυνος με τον τρόπο που δραστηριοποιούνται να μας παρασύρουν και να μας απομακρύνουν από τη σωτήρια πίστη και την υγιή παράδοση της Εκκλησίας.

Και τούτο διότι, όπως όλοι οι αιρετικοί στους αιώνες που πέρασαν, το ίδιο και οι Πεντηκοστιανοί χρησιμοποιούν τα πιο σύγχρονα μέσα της εποχής, προκειμένου να κάνουν περισσότερο ελκυστική τη διδασκαλία τους. Μάλιστα δε οι σύγχρονοι αιρετικοί κάνουν χρήση όλων των μέσων που υπαγορεύει το σύγχρονο marketing, ενώ το management τους αποβαίνει εξαιρετικά αποδοτικό, όταν μάλιστα εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν είμαστε προσεκτικοί και σωστά προετοιμασμένοι. Η επιτυχία του στηρίζεται, δηλαδή, όχι στην αλήθεια των όσων διδάσκουν, αλλά στον τρόπο με τον οποίο τα προσφέρουν, καθώς εφαρμόζουν άριστα το λεγόμενο «βομβαρδισμό αγάπης», παρουσιάζοντας παράλληλα ως φόβητρα αρνητικά φαινόμενα ή κοινωνικά γεγονότα, όπως πλημμύρες, σεισμούς, πολέμους, θανάτους, δυστυχήματα, ασθένειες κ.ά, προκειμένου να ασκήσουν στα θύματά τους ψυχολογική πίεση και βία. Το έργο τους υποστηρίζουν, επίσης, με τα διάφορα τηλεοπτικά shows στο εξωτερικό, όπου προβαίνουν σε επίδειξη γλωσσολαλιάς, ψευδοπροφητειών και ψευδοθεραπειών για να πείσουν και να παρασύρουν τα αθώα και ανυποψίαστα θύματα τους. Τα υποψήφια θύματά τους, μάλιστα, στο πλαίσιο του βομβαρδισμού της αγάπης, τα πλησιάζουν και με άλλους τρόπους, όπως με την οργάνωση φιλικών συγκεντρώσεων, με την εκδήλωση ενδιαφέροντος σε δύσκολες οικογενειακές στιγμές όπως στην περίπτωση θάνατο νέου ή προσφιλούς προσώπου, βαριάς αρρώστιας, δυσκολιών στις συζυγικές σχέσεις, περιπτώσεων διαζυγίου, καταστάσεων οικονομικής ανέχειας κ.ά. Μέσα στη δράση τους περιλαμβάνονται ακόμη κατ’ οίκον επισκέψεις, προσκλήσεις στις συνάξεις τους, διανομή της Καινής Διαθήκης με κείμενο παρεφθαρμένο ή άλλων εντύπων και πρόκληση συζητήσεως για θέματα πίστεως σε δρόμους ή σε πλατείες, πώληση σε πολύ χαμηλές τιμές ή με τη δωρεάν διανομή των βιβλίων και των περιοδικών τους, με την αποστολή μέσω Ταχυδρομείου αντιτύπων από τα περιοδικά τους, ή φύλλων από τις εφημερίδες τους, καθώς επίσης και μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ», ο οποίος έχει πανελλαδική εμβέλεια. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να αποφεύγονται με κάθε τρόπο τα έντυπά τους, όπως ο «Χριστιανισμός», η «Μάχαιρα του Πνεύματος», «O Αγγελιοφόρος με τα Λευκά Φτερά», αλλά και η ακρόαση του ραδιοφωνικού τους σταθμού .



7. Πώς πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε;



1. Το βασικότερο μέσο αντιμετώπισης των Πεντηκοστιανών, αλλά και των πάσης φύσεως αιρετικών είναι η δική μας υγιής σχέση με την Εκκλησία, η οποία όσο πιο στενή είναι τόσο καλύτερα προφυλασσόμαστε από αυτούς. Γι’ αυτό πρέπει να προσπαθήσουμε πρωτίστως να στερεωθούμε περισσότερο στην πίστη του Χριστού, πράγμα που θα επιτύχουμε αν συνδεθούμε στενότερα πνευματικά με την ενορία και τον ιερέα ή τους ιερείς μας, συμμετέχουμε τακτικά τόσο στη θεία λατρεία, με κορυφαία τα μυστήρια της εξομολογήσεως και της θείας Ευχαριστίας, όπως επίσης και στις λοιπές ενοριακές και άλλες εκκλησιαστικές εκδηλώσεις που είναι τα εσπερινά κηρύγματα, οι ομιλίες, οι κύκλοι μελέτης της Αγ. Γραφής, κ.ά, κυρίως όμως με τη διαρκή μελέτη του λόγου του Θεού, των έργων των Πατέρων της Εκκλησίας μας, αλλά και σύγχρονων αντιαιρετικών βιβλίων, στα οποία παρατίθενται και ανατρέπονται λεπτομερώς οι αιρετικές κακοδοξίες και παράλληλα εκτίθεται η αληθινή πίστη και εκκλησιαστική παράδοση.

2. Σε κάθε περίπτωση πάντως που θα έρθουμε σε επαφή με κάποιον Πεντηκοστιανό ή άλλο αιρετικό είναι απαραίτητο να μην εκτραπούμε σε αποδοκιμασίες, ύβρεις ή βίαιες αντιδράσεις εναντίον του, διότι τη δικαιολογημένη αγανάκτησή μας θα την εκλάβει ως αδυναμία και θα τη χρησιμοποιήσει ως μέσο προσηλυτισμού και ως όπλο εναντίον της Εκκλησίας.

3. Είναι απαραίτητο, δηλαδή, να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και με φυσικό τρόπο να του τονίσουμε με έμφαση ότι όλα όσα πιστεύει και διδάσκει είναι ψεύδη και αιρετικές διδασκαλίες, ότι δεν έχουν καμία σχέση με το Χριστό, τη διδασκαλία της αγ. Γραφής και την πίστη της Εκκλησίας, καλώντας τον παράλληλα με αγάπη να μετανοήσει να εγκαταλείψει την αίρεση και να επιστρέψει στην Εκκλησία.

4. Να μην παρασυρθούμε σε καμία περίπτωση σε συζήτηση μαζί του, αλλά αν επιμένει να του προτείνουμε να το φέρουμε σε επαφή με τους υπευθύνους της Ιεράς Μητροπόλεως για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιώντας χωρίς δεύτερη σκέψη το τηλέφωνο της Αντιαιρετικής Ομάδας: 6932-800395 .

5. Αν υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι την ώρα εκείνη που παρακολουθούν το περιστατικό, θα ήταν πολύ σημαντικό να τους επισημάνουμε με ηρεμία και ευγένεια, ότι αυτά που ισχυρίζεται ο Πεντηκοστιανός είναι αντίθετα με την πίστη και την παράδοσή μας, προτρέποντας τους μάλιστα να μην δεχθούν συζήτηση ή την προσφορά εντύπων.

6. Να επικοινωνήσουμε αμέσως με την Αντιαιρετική Ομάδα της Μητροπόλεώς μας στο τηλέφωνο 6932-800395 ή με το Γραφείο επί των Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών 2610-275022 ή και με τον εφημέριο της ενορίας μας-πρέπει απαραιτήτως να έχουμε τα τηλέφωνά του μαζί μας σε κάθε περίσταση- και να αναφέρουμε το περιστατικό, δίνοντας πλήρη στοιχεία, προκειμένου να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και υπεύθυνα το συντομότερο από την Εκκλησία.

7. Αν μας επισκεφθεί Πεντηκοστιανός στο σπίτι να τον αντιμετωπίσουμε με ευγένεια μέν, αλλά σε καμία περίπτωση να μην του επιτρέψουμε την είσοδο ή τη διενέργεια συζητήσεως, πολύ περισσότερο δε να μην δεχθούμε κάποιο έντυπο από αυτόν. Είναι απαραίτητο και στην περίπτωση αυτή να ενημερώσουμε αμέσως την Αντιαιρετική Ομάδα ή τον Ιερέα της ενορίας μας, προκειμένου η Εκκλησία να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.

8. Αν ζούμε στην πόλη καλό θα ήταν να ακολουθήσουμε τον Πεντηκοστιανό και στα άλλα διαμερίσματα της πολυκατοικίας μας ή τα σπίτια της γειτονιάς μας και να ενημερώσουμε για το λόγο της επισκέψεώς του τους ενοίκους ή τους γείτονές μας, προκειμένου να προφυλαχθούν.

9. Αν ζούμε σε χωριό, τότε θα ήταν καλό, χωρίς να παρεκτραπούμε από τις ενδεχόμενες προκλήσεις του, να ακολουθήσουμε τον αιρετικό στις επισκέψεις του και στα άλλα σπίτια και να ενημερώσουμε τους συγχωριανούς μας για το σκοπό της επίσκεψής του.

10. Να αποφεύγουμε, ακόμη και από περιέργεια, την ακρόαση του ραδιοφωνικού τους σταθμού, καθώς αποτελεί μέσο παραπληροφόρησης και προσηλυτισμού. Αντιθέτως, να παρακολουθούμε ανελλιπώς τα προγράμματα του ραδιοφωνικού και του τηλεοπτικού σταθμού της Ι. Μ. Πατρών «ΛΥΧΝΟΣ», τα οποία περιλαμβάνουν μεταξύ των άλλων και ειδικές αντιαιρετικές εκπομπές, αλλά και εκπομπές που διδάσκουν το περιεχόμενο της πίστεώς μας.

11. Να μην παραλαμβάνουμε ποτέ, είτε στο δρόμο, είτε στο σπίτι μας αντίτυπο της Καινής Διαθήκης. Αν δεν έχουμε το κείμενο της Καινής Διαθήκης και θα θέλαμε να το αποκτήσουμε, πρέπει να απευθυνθούμε στην ενορία μας για τη εξασφάλισή του.

12. Να μην παραλάβουμε σε καμία περίπτωση περιοδικά ή άλλα θρησκευτικά έντυπα τα οποία μας προσφέρουν ακόμη και δωρεάν και τέλος

13. Τα έντυπα (όπως αντίτυπα της Καινής Διαθήκης, βιβλία, εφημερίδες κ.ά) που θα παραλάβουμε μέσω ταχυδρομείου ή που θα βρούμε στην είσοδο του σπιτιού μας να τα παραδώσουμε αμέσως στον εφημέριο της ενορίας μας.



8. Χρήσιμα βοηθήματα και διαδικτυακοί τόποι (ιστοσελίδες Internet) για
περισσότερη ενημέρωση


Από τους παραπάνω τρόπους προφυλάξεως από τους αιρετικούς Πεντηκοστιανούς, ο αποτελεσματικότερος είναι η πρόληψη και η κατάλληλη προετοιμασία του καθενός από εμάς για την αντιμετώπισή τους. Γι’ αυτό κι όποιος θα ήθελε να ενημερωθεί περισσότερο γύρω από τις πλάνες τους και την αναίρεσή τους από την Εκκλησία μπορεί να ανατρέξει στα παρακάτω ορθόδοξα αντιαιρετικά βοηθήματα:

Παντελεήμονος Κ. Καρανικόλα, Μητροπ. Κορίνθου, Οι αιρετικοί

Προτεστάντες, εκδ. «Αστήρ», Αθήναι 1976,2 σσ. 262-294.

Αντωνίου Μ. Παπαδοπούλου, Σύγχρονες Αιρέσεις και «θρησκευτικά» κινήματα

στην Ελλάδα, εκδ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 1987, σσ. 145-164.

π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων,

εκδ. Ι.Μ. Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1991,2 σσ. 157-259.

π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, Πεντηκοστιανοί και Ορθοδοξία, Αθήνα 1992.

Δημητρίου Κόκορη, Πεντηκοστιανισμός. Αίρεσις και πλάνη, Αθήνα 1997.

Μοναχής Αντωνίας Μανδελιά, Νεοπεντηκοστιανοί στην Ελλάδα, Αθήνα 1999.

------------------------ , Πεντηκοστιανοί και Ορθοδοξία, εν Ορθοδοξία και Αίρεσις.

Περιοδική Έκδοσις της Ι. Μητροπόλεως Μαντινείας και

Κυνουρίας, Τεύχ. 3, Τρίπολις 1999, σσ. 4.


Αρχιμ. Χριστοφόρου Τσιάκκα, Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και

Αιρέσεων, παραχριστιανικών-παραθρησκευτικών ομάδων και

Σύγχρονων ιδεολογικών ρευμάτων, εκδ. Ιεράς Μονής

Τροοδοτίσσης Κύπρου, (Λεμεσός) 2002, σ. 93-94· 277-280·

588-591 και 786-799.



------------------------ , Η διδασκαλία των Πεντηκοστιανών για την αρπαγή της

Εκκλησίας, εν Ορθοδοξία και Αίρεσις. Περιοδική Έκδοσις της

Ι. Μητροπόλεως Μαντινείας και Κυνουρίας, Τεύχ. 23,

Τρίπολις 2002, σ. 1-4.


π. Δανιήλ Γούβαλη, Νεφέλαι άνυδροι, Αθήναι 2002.

π. Βασιλείου Γεωργόπουλου, Πεντηκοστιανών κακοδοξίες, Αθήνα 2004.

π. Χαραλάμπους Καμηλάκη, Πεντηκοστιανισμός. Σύμπλεγμα θρησκευτικών

ομάδων και «χαρισματικών κινήσεων», εκδ. «Γραφείου

αντιαιρετικού αγώνος Ι.Μ. Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου»,

Ρέθυμνο 2005.

π. Αλεξίου Καρακαλλινού, Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν, Κοζάνη 2006.

---------------------- , Πεντηκοστιανοί. Πνεύμα Άγιο ή «πνεύμα πλάνης»; , εν

Πανάριον. Έκτακτη έκδοση Αντιαιρετικής Επιτροπής Ι.

Μητροπόλεως Πατρών, Τεύχ. 2, Πάτρα (2006), σσ. 6.

Ο Γεώργιος Παπασημάκης για την Ορθοδοξία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου