Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009



"Μέσα στην Εκκλησία, που έχει τα μυστήρια που σώζουν, δεν υπάρχει απελπισία. Μπορεί να είμαστε πολύ αμαρτωλοί. Εξομολογούμαστε, όμως, μας διαβάζει ο παπάς κι έτσι συγχωρούμαστε και προχωρούμε προς την αθανασία, χωρίς καθόλου άγχος, χωρίς καθόλου φόβο."
Ο αείμνηστος πατήρ Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας και δώδεκα περίπου χρονών πήγε στο Άγιο Όρος, όπου ασκήτεψε γύρω στα επτά χρόνια. Τότε αρρώστησε βαρειά και οι γεροντάδες του τον στείλανε σε μοναστήρι στον κόσμο. Εκεί τον γνώρισε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος ο Γ', ο οποίος αφού διαπίστωσε την αρετή του και τα θεία χαρίσματα, που από τόσο νωρίς του είχε δώσει ο Θεός, τον χειροτόνησε ιερέα σε ηλικία είκοσι ετών.
Ως ιερέας ο πατήρ Πορφύριος έμεινε μέχρι το 1940 σε μοναστήρια της Ευβοίας. Το 1940 διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια(οδός Σωκράτους και Πειραιώς), όπου υπηρέτησε 33 χρόνια. Μετά τη συνταξιοδότηση του λειτουργούσε και εξομολογούσε στο αρχαίο ερημικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης μέχρι το 1978, οπότε έπαθε έμφραγμα. Αρκετούς μήνες μετά το έμφραγμα έμεινε σε φιλικά σπίτια στην Αθήνα και το 1979 εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι, όπου έκτισε το μεγάλο μετόχι του Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος. Προς τις αρχές του καλοκαιριού του 1991 έφυγε για το Άγιο Όρος, όπου διατηρούσε κελλί από το 1984. Στις 2 Δεκεμβρίου εκοιμήθη εν Κυρίω στο κελλί του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και ετάφη την επομένη απλά και αθόρυβα, όπως επιθυμούσε.

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ



Αγαπητέ μου αδελφέ Ιωάννη,
Εύχομαι ο Θεός να δώσει γρήγορα να έλθει η Χάση του τουρκικού φεγγαργιού .Αμήν. Του Αγίου Δημητρίου κλείνω δύο χρόνια που προσευχήθηκα Στην Αγία Σοφιά μας, και είπα τα παράπονα μου στον Καλόν Θεόν. Με κατάλαβε ο τούρκος φύλακας πού προσευχὀμουν και με έδιωχνε έξω κλπ και πρόσθεσα και άλλα παράπονα Στον Θεόν. Πιστεύω δεν θα την αφήσει την Αγία Σοφιά μας στα χέρια των βρώμικων τούρκων. Είναι ένας Λαός σαν τους γύφτους βρώμικος και φοβιτσιάρικος.τώρα δεν έχουν ιδανικά, διότι πριν πιστεύανε στον Μωάμεθ, αργότερα στον Κεμάλ. Τώρα ούτε στο Μωάμεθ πιστεύουν (γιατί μορφώθηκαν κάπως , και είδαν ότι ήτο ένας αγύρτης ο Μωάμεθ) ούτε και στον Κεμάλ πιστεύουν, αλλά στην σαρκολατρία. Ενώ εμείς πιστεύουμε Στον Χριστό. ο οποίος έχει συνέχεια την Θεϊκή Του Αξία. και ο Ελληνικός Λαός έχει πάντα ιδανικά. Και τον Χριστό και την Παναγία μαζί του.
Με αγάπη Χριστού
Μοναχός Παΐσιος

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Οικουμενικόν πατριαρχείον κωνσταντινουπόλεως



Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι το πρώτο τη τάξη από τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία. Το πρωτείο του Οικουμενικού Πατριάρχου, ο οποίος είναι ο πνευματικός ηγέτης των απανταχού Ορθοδόξων, και η διεθνής αποστολή του αναγνωρίζονται και στην Συνθήκη της Λωζάννης,ο ίδιος ο Επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπείας Ismet Pacha τον αποκαλεί “Chef de l’ Eglise Greque Orthodoxe”). Σημειώνεται ότι κατά τις διαπραγματεύσεις της Λωζάννης, η Τουρκία ζήτησε πιεστικά την απομάκρυνση του Πατριαρχείου από την επικράτειά της αλλά συνάντησε τη σθεναρή αντίδραση του Ελευθερίου Βενιζέλου και των άλλων αντιπροσωπειών.
Ήδη από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923, η Τουρκία αποδύθηκε σε μία συντονισμένη προσπάθεια για την αποδυνάμωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο αντιμετώπισε ως ένα δυνάμει κίνδυνο, που έπρεπε να εξαλειφθεί. Περιόρισε την εκλογή του Πατριάρχη μεταξύ των κληρικών που έχουν την τουρκική ιθαγένεια και ασκούν εκκλησιαστικά καθήκοντα εντός Τουρκίας. Του δήμευσε ναούς και ακίνητα, αποκτηθέντα από δωρεές. Προσπάθησε να το υποκαταστήσει μέσω της δημιουργίας μίας κρατικά ελεγχόμενης οντότητας/ ως «εκκλησίας», ,του λεγομένου «Τουρκορθοδόξου Πατριαρχείου» με επικεφαλής κάποιον άγνωστο «Παπα-Ευθύμ». Το μόρφωμα αυτό, παρά την υποστήριξη των αρχών, παρέμεινε χωρίς «ποίμνιο». Ωστόσο, κατόρθωσε, με την ενθάρρυνση βεβαίως των αρχών, να σφετερισθεί τέσσερις ναούς από την ιστορική ομογενειακή κοινότητα του Γαλατά, μαζί με την μεγάλης αξίας ακίνητη περιουσία τους.
Επιπλέον, οι απηνείς διώξεις κατά της ελληνικής ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίες κορυφώθηκαν με τα γεγονότα των λεηλασιών και άλλων εγκληματικών ενεργειών του Σεπτεμβρίου 1955 και τις μαζικές απελάσεις Ελλήνων πολιτών πού ακολούθησαν το 1964, σε συνδυασμό με τα μέτρα κατά του Πατριαρχείου και την απαγόρευση της λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης (1971), το αποδυνάμωσαν έτι περαιτέρω εντός Τουρκίας αλλά δεν κατόρθωσαν να μειώσουν την ακτινοβολία και την θέση του στο διεθνές στερέωμα. Σε μία έκφραση αναγνωρίσεως της οικουμενικής αποστολής του, πολλοί ξένοι ηγέτες επισκέπτονται την έδρα του Πατριαρχείου και πολλοί άλλοι προσκαλούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη να επισκεφθεί επισήμως την χώρα τους.
Η Τουρκία εξακολουθεί να παραβιάζει τις προβλέψεις σχετικά με τις μειονότητες, πού περιέχονται στο κείμενο της Συνθήκης της Λωζάννης (άρθρα 14 και 37-45), αλλά και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 9, περί θρησκευτικής ελευθερίας).

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009


14 Σεπτεμβρίου


Το ιερώτερο σύμβολο του χριστιανισμού είναι ο Τίμιος Σταυρός· η σημαία και το λάβαρο της Εκκλησίας. Μια φορά ήταν όργανο θανατικής εκτελέσεως των κακούργων και των ατίμων, ξύλο καταισχύνης και κατάρας. Από τότε όμως που επάνω σ' αυτόν πέθανε ο αναμάρτητος Σωτήρας του κόσμου, ο Σταυρός έγινε "τίμιον ξύλον". Από τότε το σχήμα του χαράσσεται πάνω στους τάφους των χριστιανών στις κατακόμβες και μετά τους διωγμούς στολίζει τα στέμματα των χριστιανών βασιλέων, υψώνεται επάνω στις εκκλησίες και παντού είναι το φυλακτό και το στολίδι των χριστιανών. Γι' αυτό σήμερα, που γιορτάζομε την εύρεση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα από την Αγία Ελένη και την ύψωσή του από τον άμβωνα της Εκκλησίας, για να τον δη ο κόσμος, γι' αυτό λοιπόν σήμερα ψάλλει η Εκκλησία· "Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης· Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας...".

Ἀπολυτίκιον τοῦ Σταυροῦ, Ἦχος α´.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Κοντάκιον, Ἦχος δ´ . Αὐτόμελον
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.

Ο Γεώργιος Παπασημάκης για την Ορθοδοξία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου