Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ


Ο ταπεινός επιστήμων και η γονυκλισία σώματος και ψυχής.

 βιοχημικόςαρών Τσιχανόβερ τιμήθηκε μέ τό βραβεο Νομπέλ Χημείας 2004 γιά τήν μεγάλη τουπιτυχία στόν πόλεμο κατά τοκαρκίνου (νακάλυψε τό νζυμο-καταστροφέα τν πρωτεϊνν πού προκαλον τόν καρκίνο).Πρίν πόνάμισυ χρόνο  πιφανής πιστήμονας δωσε μία νδια-φέρουσα συνέντευξη (BHMAGA- ZINO, σελ. 56, φημ. ΒΗΜΑ 18/11/2005).κεί νάμεσα στά λλα,λέει καί τάξς:

-ν μέ ρωτήσετε τί εμαι καί σς π «πιστήμονας»,καί μετά μο ζητήσετε νά σς ξηγήσω τί ννο, θά σς π τι εμαι νας θεατής. Δέν κάνω κάτι. κολουθπλά τόν Θεό, τά βήματα το Θεο. Ατός εναι πού κάνει τά πάντα.λες ο νακαλύψεις εναι δικές του.γώ δέν νακάλυψα τίποτε. κενος μέ δηγε στό νά κάνω πιστημονικές νακαλύψεις. 
Καί τότε ναρωτιέμαι, στήν περίπτωση πού κάτι πάει στραβά, πώς θά μπορέσω νά τό διορθώσω. Ατόποτελε τό μέγιστο τς δικς μου παρέμβασης. 
Πς νά σς τό πγώ εμαι να εδος ρευνητή· ναςνθρωπος πού ποκαλύπτει πράγματα.  δουλειά μου εναι νά ποκαλύπτω τά μυστικά τς φύσης. Καί τανποκαλύπτεις τά μυστικά τς φύσης, γίνεσαι πολύ ταπεινός. Γιατί  πολυπλοκότητα τς δημιουργίας εναι τόσο μεγάλη, πού  νθρωπος ναγκάζεται νά τοποθετήσει τόν αυτό του στίς σωστές διαστάσεις· καί τότε δέν θέλει οτε ξουσία, οτε τίποτε.
 * * * 
Εναι ξια θαυμασμο  ταπείνωση το μεγάλου ατοπιστήμονα. Μήπως μως εναι καί νας δριμύς λεγχος γιά τήν δική μας λλιπή ταπείνωση; Ταπείνωση χι πιάνώπιον το μεγαλείου τς δημιουργίας το κόσμου,λλά νώπιον το Χριστο καί το ργου Του γιά τήν σωτηρία μας.
 Στόν σπερινό τς Κυριακς τς Πεντηκοστς γονατίζουμε τήν ρα πού διαβάζονται κενες οραιότατες εχές τς ορτς.  σωματική ατή κίνηση εναι συμβολική: δείχνει τήν ταπείνωσή μας. Γιά νά εναιμως σωστή καί πλήρης πρέπει νά συνοδεύεται καί πό τήν ταπείνωση τς ψυχς. φομα καί ψυχή συνιστον τόν να νθρωπο. 
Γι᾿ατό, λέμε σέ να τροπάριο τν ποστίχων(Κυριακή Πεντηκοστς, ἑσπέρας): «μες,ν καί προερχόμαστε πό τούς πίστους,εδωλολάτρες καίρθολογιστές,ξιωθήκαμε το θείου φωτός·γιατί στηριχθήκαμε στά λόγια καί τά διδάγματα τνποστόλων,πού μιλον γιά τήν δόξα το Θεού,τοεεργέτου τν λων.Μαζί μ᾿ ατούς,λοιπόν,ποκλίνοντας καρδιές καί γόνατα,μέ πίστη ς προσκυνήσωμε τό γιο Πνεμα,τόν Σωτήρα τν ψυχν μας.»
 Τό νά γονατίσουμε σωματικά εναι μλλον κάτι εκολο. Τό δύσκολο εναι τό γονάτισμα τς ψυχς μας, δηλ. ταπείνωση. Γιατί ραγε; Γιατί,ταπείνωση σημαίνει:μπιστεύομαι τόν Χριστό σέ λα. Καί κάνω πακοή σ΄Ατόν, σέ λα. Ετε μο ρέσουν, ετε χι. Γιατί ξέρω τι ο δηγίες το Χριστο μέ δηγον κοντά Του. Στήν πράξη, ατό πιτυγχάνεται μέ τήν πακοή στίς πνευματικές συμβουλές καί δηγίες το ερέα-πνευματικο πατέρα πού μς δηγε μέ σφάλεια στόν Χριστό. Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο Γεώργιος Παπασημάκης για την Ορθοδοξία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου